Dwudziestolecie. Przedstawienia

Okres dwudziestolecia międzywojennego wzbudza różne emocje zarówno wśród historyków, jak i czytelników książek. Jedni chwalą skok cywilizacyjny i zwracają uwagę na modernizację Polski, która dokonała się w tym okresie. Inni podkreślają natomiast panujące wtedy nierówności ekonomiczne i klasowe, a także nacjonalizm i ksenofobię. Dobrym sposobem na głębsze poznanie tej epoki jest analiza przedstawień teatralnych, w których uwidaczniają się nie tylko zjawiska artystyczne, lecz także społeczne i polityczne.

Autorka analizując dwudziestolecie międzywojenne, nie sięga po dzieła kanoniczne, takie jak „Dziady” czy „Nie-Boska komedia” Leona Schillera, lecz mniej popularne, m.in „Książę Niezłomny”, „Śmierć na gruszy” czy „Dzieje grzechu”. Stanowią one klucz do zrozumienia skomplikowanej i nieoczywistej rzeczywistości czasów międzywojnia. 

Dwudziestolecie" nie jest prezentacją wybranych aspektów międzywojennego teatru, lecz próbą zobaczenia tej epoki poprzez teatr - zawsze związany ściśle z rzeczywistością, mktóra go współtworzy (i którą on współtworzy, zwracając uwagę publiczności na kwestie niedostatecznie przepracowane, drażliwe, pomijane w oficjalnym dyskursie). Wielką zaletą tej książki, obok bogactwa przywołanych kontekstów, jest właśnie pokazanie owego "systemu naczyń połączonych: z jednej strony Autorka wprawia więc w ruch zastane archiwa, wydobywając z nich niespodziewane znaleziska nowego archiwum dwudziestolecia, tasując zdarzenia, przesuwając je w inne miejsca, tworząc z nich nowe, zaskakujące układy. Dzięki temu daje czytelnikowi szansę żywego odniesienia tamtych zdarzeń do współczesności.