Czytanie świata – czytanie siebie. Nieczytelność w psychologii

Wydarzenie towarzyszy wystawie: „Nieczytelność. Palimpsesty”, która jest prezentowana w Muzeum Pana Tadeusza od 17 grudnia 2016 do 30 marca 2017 roku. Wystawa prezentująca dzieła współczesnych artystów pochodzące m.in. z kolekcji Grażyny Kulczyk i Grzegorza Musiała dotyka nie tylko problemów związanych z niemożliwością odczytania pisma, lecz także zagadnień związanych z trudnościami, jakie musi pokonać człowiek próbujący zrozumieć otaczającą go rzeczywistość.

Uczestnicy wykładów dowiedzą się, czym jest nieczytelność dla dyslektyków, oraz na czym polega właściwe i błędne odczytywanie emocji. Po każdym z dwóch wykładów przewidziana jest godzinna dyskusja, podczas której w mniej formalnej atmosferze uczestnicy będą mogli podzielić się swoimi wątpliwościami i zadać prowadzącym nurtujące ich pytania.

12.00–13.00 – Twórczy potencjał dysleksji – dr Elżbieta Szala | wykład

13.15–14.15 – Praktyka dyslektyka – dyskusja

14.30–15.30 – Zapisane w ciele: (nie)czytelność emocji – mgr Anna Cwojdzińska | wykład

15.45–16.45 – Porozmawiajmy o emocjach – dyskusja

Podczas wykładu poznamy fakty i mity dotyczące dysleksji. Dowiemy się, czym tak naprawdę jest to zaburzenie, a z czym często bywa mylone. Czy mamy obecnie do czynienia z epidemią dysleksji? A może zmieniła się nie tyle częstość jej występowania, co skuteczność rozpoznawania? Czy dysleksja może służyć za wymówkę tłumaczącą roztargnienie i pośpiech? Czy dyslektycy są mniej inteligentni? A może wręcz przeciwnie, zaburzenie to dotyka osoby bardzo zdolne? W Panteonie słynnych dyslektyków odnajdziemy między innymi Alberta Einsteina, Isaaca Newtona, Karola Darwina, Pabla Picassa, Henry’ego Forda, Winstona Churchilla, Walta Disneya, Kurta Cobaina, Johna Lennona, Agathę Christie, Quentina Tarantino.

Podczas spotkania dowiemy się też, jak rozpoznawać zagrożenie dysleksją u małych dzieci i dlaczego dysleksję nazywa się mistrzynią paradoksów, czyli jak działa mózg osób, które „patrząc, nie widzą”, „słuchając, nie słyszą”, a mimo tego często posiadają ponadprzeciętne uzdolnienia. Jednym z tematów wykładu będzie funkcjonowanie dorosłych dyslektyków. Navid Nuur, artysta zaproszony do udziału w wystawie „Nieczytelność. Palimpsesty”, zaprojektował krój czcionki o nazwie dislectika, traktując swoje ograniczenia jako inspirację do stworzenia artystycznego projektu. Zastanowimy się, na czym polega twórczy potencjał dysleksji.

Po wykładzie spotkamy się w muzealnej kawiarni, aby w swobodnej atmosferze przedyskutować poruszane wcześniej problemy. Dla uczestników będzie to okazja, aby dopytać o nurtujące ich kwestie i sprawdzić, czy sami nie popełniają typowych dla dyslektyków błędów. Ci, którzy wiedzą, że mają z pisaniem i czytaniem problemy, będą mogli dowiedzieć się, czy są sposoby na ograniczenie liczby pomyłek. A może warto brać swoje ograniczenia i mocne strony pod uwagę podczas zastanawiania się nad wyborem zawodowej ścieżki? Jaka kariera jest najlepsza dla dyslektyka?

Ludzie są zwierzętami stadnymi. Żyjemy w grupach, a niektórzy badacze uważają, że środowiskiem, do którego jesteśmy najlepiej ewolucyjnie przystosowani, jest środowisko społeczne. Inni ludzie nie tylko zwiększali szanse przetrwania w zamierzchłej przeszłości, ale i w dzisiejszym świecie mogą dawać nam oparcie i sprawiać, że łatwiej stawiać czoło przeciwnościom. By to było możliwe, musimy dać im znać, że potrzebujemy pomocy, a oni muszą prawidłowo ten komunikat odczytać. Komunikacja to coś, co robimy codziennie, każdy z nas jednak ma doświadczenia sytuacji, gdy mimo używania tego samego kodu porozumienie było kłopotliwe lub wręcz niemożliwe. Słowa bywają trudnym medium, jako gatunek mamy jednak do dyspozycji także o wiele bardziej pierwotny, o wiele bardziej bliski ciału, język, który wykracza poza słowa i kulturę – język emocji.

Po wykładzie zapraszamy na spotkanie w kameralnej, swobodniejszej atmosferze, która sprzyjać będzie rozmowie, wymianie przemyśleń i doświadczeń. Podczas niej zastanowimy się, czy emocje są językiem niezbędnym, w jaki sposób mogą przyczyniać się do lepszego porozumienia z innymi, jak wykorzystać je do zmniejszania komunikacyjnych niepewności oraz jak czerpać z emocji wiedzę, która pozwoli lepiej zrozumieć nas samych.