Pani Profesor zawsze była dla nas – studentów, doktorantów, doktorów jasnym drogowskazem, światłem w tunelu, kiedy błądziliśmy i nie wiedzieliśmy, czy i w którą stronę pójść – Pani Profesor zawsze była. Precyzyjnie i trafnie jednym zdaniem, w ułamek sekundy potrafiła rozwikłać problemy badawcze, zagadki, trudności, z którymi borykałam się tygodniami a nawet miesiącami. Wystarczyło jedno zdanie i niemożliwe stawało się możliwe. Ileż takich zdań wypowiedzianych przez Panią Profesor, do dziś mam zapisanych… Zawsze czułam, że mogę przyjść i spytać, ponieważ Pani Profesor, będzie wiedziała, pomoże a ciepły uścisk dłoni Profesor Gardockiej doda otuchy. Drzwi gabinetu Profesor były w każdej chwili otwarte. Uczestnictwo w wykładach inspirowało i zmuszało do krytycznego myślenia, opartego na prawdzie, etyce i szacunku do drugiego człowieka oraz literze prawa. Podczas rozmów, nie tylko o prawie, ale i o życiu Pani Profesor inspirowała do myślenia, działania, poznawania świata, do tego, żeby być dobrym człowiekiem, żyjącym w prawdzie – ileż książek dzięki Pani Profesor przeczytałam – i to nie tylko o prawie – ostatnia z nich to „Pani od obiadów” Lucyny Ćwierczakiewiczowej. Pani Profesor, dziękuję. Dziękuję za wszystko. Będę tęsknić. Pisanie doktoratu pod skrzydłami Pani Profesor było dla mnie ogromnym zaszczytem.

Z głębokim żalem żegnamy Panią Profesor Teresę Gardocką – wybitną prawniczkę, nauczycielkę wielu pokoleń, człowieka wielkiego serca i niezłomnych zasad. Jej wkład w rozwój nauk prawnych i kształtowanie etosu prawniczego pozostanie na zawsze w naszej pamięci. Była nie tylko autorytetem, ale i wzorem zaangażowania, odwagi i mądrości. W imieniu opolskiego środowiska adwokackiego składamy wyrazy współczucia Rodzinie i Bliskim.

Pani Profesor, będzie mi Pani strasznie brakować. Szczęśliwcami jesteśmy, my studenci SWPS, że mogliśmy Panią poznać i uczyć się od Pani, wielkiego prawnika o ogromnym sercu. Obdarzyła nas Pani ciepłem, serdecznością, dobrocią, zaraziła potrzebą rozwoju i odkrywania tego co dla nas niezrozumiałe. Sprzeciwiania się złu. Pamiętamy.

Pani Profesor, dziękuję z całego serca za każde zajęcia, każdą rozmowę, każdy uśmiech. Za okazane dobro i słowa wsparcia. To był ogromny zaszczyt móc Panią poznać. Na zawsze pozostanie Pani w mojej pamięci jako autorytet i inspiracja 🖤

Z głębokim smutkiem przyjęliśmy w Opolu informację o śmierci Pani Profesor Teresy Gardockiej. Pamiętamy Panią Profesor jako wybitnego i inspirującego naukowca, który chętnie i z pełną życzliwością zawsze pamiętała o Opolu. Ze szczerymi wyrazami współczucia dla Rodziny i Bliskich. Pracownicy Katedry Prawa Karnego Instytutu Nauk Prawnych - WPIA Uniwersytetu Opolskiego.

Pani Profesor, Powiedzieć że będzie nam wszystkim Pani brakowało to jak nic nie powiedzieć… Była Pani dla nas niezastąpiona motywacją i inspiracją, z nikim w ciągu 5 minutowego spaceru po korytarzu nie dało się omówić teraźniejszości, i planów na najbliższe 5 lat zarówno zawodowych, naukowych jak i prywatnych. Anegdot na Pani temat każdy student i współpracownik ma na książkę ale najważniejsze było to że ZAWSZE znajdowała Pani dla nas czas żeby zamienić z nami choć słowo. Na zawsze będzie Pani w naszej Pamięci i mam nadzieję że będzie nam Pani dalej pilnować i motywować z lepszego miejsca. Z wyrazami ogromnego szacunku Sophie Kobus

Niech spoczywa w pokoju. Pani Profesor dała mi wiarę i pewność we własne umiejętności wtedy kiedy najbardziej tego potrzebowałem. Wybitny pedagog, człowiek i nauczyciel. Dziękuję.

Z ogromnym smutkiem przyjęłam wiadomość o odejściu Pani Profesor. To dla mnie wielka strata – nie tylko naukowa, ale przede wszystkim osobista. Była Pani dla mnie autorytetem, mentorką i źródłem inspiracji. Dzięki Pani uwierzyłam w siebie i odważyłam się budować swoją drogę zawodową z odwagą i przekonaniem. Zawsze będę wdzięczna za każde dobre słowo, uważność i wsparcie, które od Pani otrzymałam! Pozostanie Pani w moim sercu i pamięci na zawsze. Z wyrazami głębokiego żalu i wdzięczności, Natalia Władyszewska

Z wielkim smutkiem żegnam Panią Profesor Teresę Gardocką – moją promotorkę i mentorkę. Była nie tylko wybitną uczoną i prawniczką, ale przede wszystkim niezwykłym, ciepłym i mądrym Człowiekiem. Jej wsparcie i życzliwość na zawsze pozostaną w mojej pamięci.

Z ogromnym żalem żegnam Panią Profesor – wybitny autorytet naukowy, człowieka o wielkim sercu, niezwykłej życzliwości, służącego bezinteresownym wsparciem. Dziękuję za mądrość, którą Pani Profesor się dzieliła, za zaufanie, którym mnie obdarzała. Pozostanie Pani na zawsze w mojej pamięci – jako Profesor i przede wszystkim jako wyjątkowo dobry Człowiek.

Szanowna Pani Profesor, dziękuję za niezwykły sposób budowania relacji, który mogłam obserwować i uczyć się od Pani. Za ciepło, bezpośredniość, naturalność i uwagę na drugą osobę. Bardzo będzie nam Pani brakowało. To był zaszczyt poznać Panią Profesor. Wyrazy współczucia i życzenia sił w tym trudnym czasie dla wszystkich bliskich Pani Profesor.

„Odszedłeś cicho, bez słów pożegnania. Tak jakbyś nie chciał swym odejściem smucić… tak jakbyś wierzył w godzinę rozstania, że masz niebawem z dobrą wieścią wrócić". Ks. Twardowski Są ludzie, których obecność na zawsze odmienia świat — swoją mądrością, czułością i spokojem. Pani Profesor była właśnie taką osobą. Jej słowa niosły dobrą radę i ukojenie, a milczenie potrafiło mówić więcej niż niejeden dialog. Z wyrazami najgłębszego współczucia i serdeczności dla rodziny, Joanna Jaźwińska

Składam najszczersze kondolencje rodzinie Pani Profesor. Nieoceniona kochająca studentów zawsze zaangażowana i uśmiechnięta. Śmiało mogę powiedzieć już jako absolwentka uswps że była i zawsze pozostanie w naszych sercach oraz sercach studentów.

Składam najszczersze kondolencję z powodu śmierci Pani Profesor, jest to ból, którego nie da się nie odczuć. Nie ma większego zaszczytu niż to, że mogłem być studentem Pani Profesor. Jest to ogromna strata dla Pani rodziny, całego Uniwersytetu SWPS, całego świata prawniczego w Polsce oraz przyszłych pokoleń prawników.

Prof. Teresa Gardocka była niezwykłą Osobą. Od kiedy Ją poznałam w 2010 roku, odważnie, z wielką pasją, zaangażowaniem i wytrwałością (do ostatnich chwil) realizowała swoje marzenia dotyczące sposobów nauczania prawa oraz rozwoju Wydziału Prawa i Instytutu Prawa na naszej uczelni. Była obdarzona wspaniałym poczuciem humoru, a jej żarty i anegdoty zawsze trafiały w sedno. Życzliwa ludziom i bezpośrednia w kontaktach, zarażała mnie i wszystkich swoich rozmówców optymizmem i pozytywną energią. Cieszę się, że miałam możliwość Ją poznać i z Nią współpracować. Zostanie z nami w swoich dziełach i w naszej pamięci. Jednak trudno mi uwierzyć i trudno się pogodzić, że już więcej „TUTAJ” się nie spotkamy i nie porozmawiamy...

Wielki Człowiek w tak skromnej osobie... Spoczywaj w pokoju Pani Profesor. Z szacunkiem - Dorota Skowron

Dziesięć lat współpracy, spotkań, tych służbowych, wynikających z zawartego porozumienia pomiędzy Uniwersytetem i Naczelną Izbą Lekarską, uczestnictwa w konferencjach na zaproszenie Pani Profesor i na zaproszenie jej Wychowanków – Studentów i Doktorantów. Uważne wsłuchiwanie się w przejrzysty wykład. Zawsze najpierw pytająca teza i natychmiast celnie uzasadniona odpowiedź. I takie prześmieszne pytania Pani Profesor: co robi Gardocka, jak nie wie co zrobić? I dekada spotkań najciekawszych, prywatnych, w domu Profesorstwa, dyskusji o prawie, medycynie, chorobach, zdrowiu, społeczeństwie, polityce i o zwykłym życiu. I coś czego zapomnieć nie sposób; znakomita kuchnia, najcudowniejsze w świecie śledzie w różnych zalewach i kłótnie z Panią Profesor, w czym jest doskonalsza: w znajomości prawa czy w sztuce kulinarnej? I telefon ze świątecznymi życzeniami – chyba po raz pierwszy Pani Profesor mnie wyprzedziła – i zaproszenie na kolejną debatę po majówce.... Teresa – jesteśmy umówieni.

Z Panią Profesor widziałyśmy się niedawno, miałyśmy tyle wspólnych zawodowych planów na nowy początek... Pani Profesor, wierzę że będzie Pani opiekowała się - jak zawsze - nami wszystkimi osieroconymi tu na Ziemi. To był ogromny zaszczyt poznać Panią, rozwijać skrzydła pod Pani czujnym okiem. Pani Profesor już za Panią tęsknię... Do zobaczenia w innym świecie, innej przestrzeni. To był ogromny przywilej - być blisko... dr n. pr. Karolina Grosicka

Profesor Teresa Gardocka na zawsze będzie się kojarzyć z prawniczą wrażliwością, otwartością i zorientowaniem na drugiego człowieka. Można się było od niej nauczyć jak wykorzystywać wiedzę i wizerunek w celach prospołecznych.

28.04.2025 bylismy na przepysznej-jak zwykle- kolacji w goscinnym i przytulnym domu Panstwa Gardockich,byly interesujace rozmowy,plany,nie tylko naukowe,konkretna i szybka pomoc w sprrawie incydentu medycznego Stanislawa. Nastepnego dnia byly rozmowy telefoniczne z Teresa i Leszkiem. Zegnaj Tereso,obdarzylas nas przyjaznia, Stanislaw i Grazyna Hocowie

Wielkieś nam uczyniła pustki w tym domu naszym Najwybitniejsza i najwrażliwsza Pani Profesor.... To jedna z najbardziej niesprawiedliwych wiadomości tego świata. Pani Profesor dziękuję za wszystko, za bycie tak wybitnym pedagogiem, na którego zajęcia człowiek po prostu nie może sie doczekać, a w tym wszystkim najbardziej współczułym człowiekiem. Gdyby nie Pani Profesor, która jako jedyna zawsze walczy o swoich studentów i nigdy w nas nie wątpi tylko motywuje, nie byłoby mnie w tym miejscu w jakim jestem. Straciliśmy kogoś więcej niż wspaniałego człowieka, to jakby nie było już z nami Anioła... 🖤🖤🖤

Z wielkim smutkiem żegnam Panią Profesor. Była nie tylko wybitnym pedagogiem, ale również wspaniałym człowiekiem. Zawsze pogodna, uśmiechnięta, doceniam jej zaangażowanie w prowadzone zajęcia. Pani Profesor Gardocka była również recenzentką mojej pracy magisterskiej w 2021 roku i jestem jej wdzięczna za tak miłe wspomnienia z obrony pracy dyplomowej. Niewyobrażalna strata dla Uniwersytetu i Studentów. Wyrazy współczucia dla Rodziny i Bliskich.

Jestem bardzo poruszona odejściem wspaniałej, wybitnej prof. Teresy Gardockiej, najlepszego ducha wydziału prawa USWPS. Kochała studentów z wzajemnością, a wykłady dawała na jednym oddechu, bez kartek i slajdów, za to z taką swadą, że słuchało się ich jak najlepszych, nomen omen, kryminałów. Bardzo dużo mnie nauczyła i bardzo dużo nauczyłam się od Niej. Prof. Lechowi Gardockiemu i całej rodzinie Pani Profesor przekazuję głębokie wyrazy współczucia. W pamięci pozostanie mi nie tylko Jej oddanie uczelni i nauczaniu, ale też rodzinie, co przebijało się przez ciepłe napomknienia, anegdoty, czy choćby obbieranie telefonów od wnuków tylko po to, by powiedzieć, że nie może rozmawiać :) Była jedyna w swoim rodzaju. Będzie Jej bardzo, bardzo brakowało.

Do tej pory nie wierzę, nie mogę się otrząsnąć. Żegnam Panią Profesor, moją Promotorkę, ale wspaniałego człowieka. Pani Profesor wierzyła w nas bardziej, niż my sami w siebie. Będzie mi brakowało jej ciepła, dobra, mądrości. Już nie będzie, "jak szybko czegoś potrzeba, umówimy się na szkle..." Wielka strata. Pani Profesor, była jak MATKA SWPS, zostaliśmy sierotami. Dziękuję za Wszystko, odpoczywaj w spokoju! Do zobaczenia po tamtej stronie.

Z największym szacunkiem i głębokim wzruszeniem pragnę złożyć podziękowania śp. Pani Profesor Teresie Gardockiej, której obecności i wsparcia nie sposób wyrazić słowami. Pani Profesor była dla mnie nie tylko opiekunem naukowym, ale przede wszystkim przewodniczką, która z pasją, cierpliwością i ogromnym sercem prowadziła mnie przez proces tworzenia mojej pracy magisterskiej. Jej mądrość, życzliwość i wrażliwość pozostaną we mnie na zawsze. Choć los nie pozwolił nam dokończyć tej drogi razem, Pani Profesor na zawsze pozostanie obecna w każdym słowie tej pracy, w każdej myśli, która dzięki Niej się zrodziła. Dziękuję za zaufanie, inspirację i każde dobre słowo, które pomogło mi uwierzyć w siebie. Mówi się, że nie ma ludzi niezastąpionych – a jednak Pani Profesor była właśnie taką osobą. Jej odejście pozostawiło pustkę, której nic nie jest w stanie wypełnić. Odchodzą ludzie wielcy – cisi przewodnicy, którzy swoją obecnością i postawą kształtują innych, nie oczekując nic w zamian. Pani Profesor była jedną z tych osób. To był dla mnie ogromny zaszczyt móc Ją poznać i pracować pod Jej kierunkiem. Spotkanie z Panią Profesor pozostaje jednym z najważniejszych i najbardziej formujących doświadczeń mojego życia akademickiego i osobistego. Z pokorą i głębokim szacunkiem dedykuję Jej pamięci nie tylko swoją pracę, lecz i swoją wdzięczność – głęboką, szczerą, wieczną.

Pani Profesor to był zaszczyt 🖤 Wielki żal mnie wypełnił, to ogomna strata dla całego świata, nie tylko prawniczego. Nie mam słów, by opisać jak wspaniałym człowiekiem, z ogromną charyzmą, empatią i serdecznością była Pani Profesor Gardocka. Była wybitna, wiele jej zawdzięczam, za co niezmienienie sie kłaniam i dziękuję. Trudno mi sobie wyobrazić z kim teraz będę rozwiązywać problemy legislacyjne, jednocześnie podziwiając urok Misia Uszatka na moich bluzach i zachowując przy tym pełen profesjonalizm. Była i pozostanie Pani Profesor moim autorytetem i inspiracją. Składam najszczersze wyrazy współczucia Panu Profesorowi Lechowi Gardockiemu oraz całej rodzinie. Pani Profesor, do zobaczenia 🖤

Dear Teresa! We just met a few weeks ago at the SWPS and I was totally impressed of your interest of establishing a Poland – Austria workshop on animal law philosophy! Further on we “just” exchanged a few emails. But I was really impressed by your interest and passion on different aspects of this debate. I will miss your contributions! We will remember you at the first Poland-Austria animal advocacy workshop. My condolences go out to the family and colleagues. Erwin – FEWD / University of Vienna

Odkąd przeczytałam tę wiadomość, nie mogę pogodzić się z tą niewyobrażalną stratą. Strata nie tylko dla społeczności USWPS ale dla ludzkości. Droga Pani Profesor, nasza TG, Twoje nauki nie zamykały się w murach Uniwersytetu, były i będą przekazywane dalej przez wszystkich Twoich uczniów - bo tak należy nazwać każdego, kto choć raz Cię usłyszał. Dla mnie będziesz zawsze, Twoja serdeczność, Twoja dobroć, Twój śmiech, Twoje „całuski” w każdej wiadomości - i ta charakterystyczna i zaraźliwa radość. Kiedyś się zobaczymy, całuski Madzia.

Ciężko określić słowami i ciężko pożegnać tak ikoniczną osobą którą jest niewątpliwe Pani Profesor Gardocka..To był ogromny zaszczyt że mogłem Panią Profesor poznać, uczęszczać na wykłady.. Niewątpliwe mój największy autorytet, zarówno jeśli chodzi o prawo, jak i bycie po prostu dobrym człowiekiem. Serdecznie Pani Profesor dziękuję, za obecność w moim życiu!

Dziękuję Pani Profesor, jesteś zawsze z nami. Dzięki tobie poznałem Polskę od strony prawdziwych i silnych postaci, co zmieniają świat. Jest to leadership z poprzedniej epoki, ktory teraz jest rzadkością. Zawsze twòj ukrainski zespòł, co uwierzył i zbudował dział miedzynarodowy.

Z wielkim żalem i smutkiem przyjęłam wiadomość o śmierci Pani Profesor. Pani Profesor miała wielkie serce – podała mi rękę w trudnej dla mnie sytuacji życiowej. Na zawsze pozostanie w mojej pamięci jako osoba życzliwa i niezwykły autorytet w dziedzinie prawa.

Choć nie miałam okazji współpracować z Panią Profesor, zawsze uderzała mnie jej serdeczność i otwartość. Potrafiła zagadać życzliwie w windzie, uśmiechnąć się – zostawiała po sobie ciepły ślad, nawet w krótkim spotkaniu. Jej odejście to wielka strata dla naszej uczelni i dla wszystkich, którzy mieli szczęście ją poznać.

Można być autorytetem a nawet osobowością, żadnym z nich i lub jednym i drugim. Człowiek jest średnią tych których w życiu spotyka. Wyjątkowych ludzi spotyka się rzadko, przeciętni są wszędzie. "Moja Pani Profesor... byłaś, jesteś i będziesz". Głębokie współczucie, jestem z Państwem.

Bardzo wielka strata i żal. Pamięć o Pani Profesor pozostanie ze mną na zawsze, choćby i moje zawsze było zbyt krótkie. Żegnam w myślach i uczuciach Osobę która życzliwie i z cierpliwością uczyła mnie, nas myślenia, umiejętności korzystania z wiedzy i rozumu. O prawie wiedziała tyle ile o nas, swoich studentach, czyli wszystko. Zawdzięczam Pani zbyt wiele, by nie pamiętać. Pamiętam. Oddaję najwyższy honor.

Jak wielkim człowiekiem była Pani Profesor Gardocka wiedzą wszyscy, którzy mieli przyjemność spotkać Ją na swojej drodze. Każdy czuł się wyjątkowo wysłuchany i zrozumiany. Dla mnie Pani Profesor była inspiracją i drogowskazem. To dzięki Niej jestem spełnionym człowiekiem. Naszego ostatniego spotkania nigdy nie zapomnę. Cytując poetę „Człowiek żyje tak długo, jak długo trwa pamięć o nim”. Zatem wierzę, że Pani Profesor Teresa Gardocka zostanie z nami na zawsze.

W 2016 roku, w wieku 58 lat (najstarsza wtedy studentka) ukończyłam studia prawnicze. Minęło tyle lat, a ja wciąż wspominam cudowną Panią Profesor, dzięki której nie zwątpiłam w studia, i która zaraziła mnie pasją poznawania i interpretowania prawa karnego. Dobroć, ciepło i serdeczność, którą roztaczała wokół przyciągała jak magnes. Najtrudniejsze zagadnienia i zawiłości prawa tłumaczyła w bardzo prosty sposób; to był język prawniczy przeplatany anegdotami i rozprawami sądowymi. Nigdy nie zwątpiła, nie okazała zniecierpliwienia, gdy student czegoś nie rozumiał. Dodawała otuchy, zawsze uśmiechnięta, cudowna w otoczeniu studentów, którzy słuchali Jej z zapartym tchem… Jeszcze długo po ukończeniu studiów przyjeżdżałam do uczelnianego baru na kawę, by spotkać Panią Profesor i podziękować za wszystko co zrobiła i sprawiła, że wciąż z takim sentymentem wspominam uczelnię i Ją, moją Promotorkę ❤️

Pamiętam profesor Gardocką jako osobę pełną ogromnej energii, życiowej mądrości i zaangażowania w sprawy Uczelni. Miała w sobie tyle życzliwości i zawsze dobre słowo. Zostawiła po sobie promyk światła.

Wyrazy współczucia, najszczersze kondolencje, wspaniała osoba i wybitny prawnik

Śmierć Pani Profesor Gardockiej, to strata dla całego środowiska prawniczego, akademickiego i naszego Uniwersytetu SWPS. Pani Profesor jest współtwórczynią nie tylko Szkoły Prawa, ale takiego Uniwersytetu SWPS jakim jesteśmy. Zapamiętam ją jako nie tylko niezwykle mądrą, ale też dowcipną i życzliwą osobę. Jedną z tych nielicznych, które są dla mnie wzorem, definicją Profesora. Łączę się w bólu z rodziną i bliskimi. Pamięć o Pani Profesor będzie w nas jej współpracownikach i tysiącach prawników, których wprowadzała w świat prawa.

Nie ma słów wystarczających, które wyraziłyby smutek i stratę, którą wszyscy dzisiaj odczuwamy. Nie ma też wystarczających słów, które wyraziłyby to kim dla nas studentów była prof. Gardocka. Mentorką, nauczycielką, Uniwersytecką Mamą. Kimś kto zawsze wspierał, kimś kto zawsze miał otwarte drzwi i gdy się do nich zapukało, to jedyna odpowiedź jaką się słyszało to było: "Siada i mówi, poradzimy coś.". Każdy wykład, każde spotkanie - aura, którą Pani Profesor miała, charyzma, która od Pani Profesor biła, poczucie humoru, które zawsze nas wprawiało z szczery śmiech. Nie ma słów, które wystarczająco oddałyby wdzięczność. Za zmuszanie do myślenia. Za dzielenie się swoją mądrością. Za okazane wsparcie. Za wkład w prawo, ale również wykształcenie pokoleń prawników. Pani Profesor tęsknimy. I będziemy tęsknić. Ale będzie Pani z nas dumna. Do zobaczenia.

Z głębokim żalem i niewypowiedzianą wdzięcznością żegnam Panią Profesor Teresę Gardocką. Jest dla mnie nie tylko mentorką, ale i przyjaciółką, przewodniczką, opiekunką. Jej obecność rozświetlała każdy dzień, a w Jej obecności Słońce świeciło bardziej. Dodawała otuchy i inspirowała do myślenia. Rozmowy z Nią były jak promienie słońca – rozjaśniały mrok wątpliwości, pobudzały umysł i serce. Jej spostrzeżenia – zawsze trafne, głębokie i pełne empatii – pozostaną we mnie na zawsze. Pani Profesor nie tylko uczyła prawa, ale uczyła, jak być człowiekiem: uważnym, odpowiedzialnym i przede wszystkim dobrym. Choć Jej już z nami nie ma, dla mnie – i, jestem przekonany, dla wielu innych – Pani Profesor zawsze jest. Jej głos, myśli, obecność trwają w naszych sercach, w naszej pracy, w wartościach, które nam przekazała. Dziękuję, że dane mi było Ją poznać. Dziękuję za wszystko, co od Niej otrzymałem. Dziękuję Pani Profesor.

Ogromny smutek i wciąż niedowierzanie. Możliwość współpracy z Panią Profesor to niesamowity zaszczyt. Dziękuję za każde słowo.

Z ogromnym smutkiem żegnam Panią Profesor. Była Pani nie tylko wybitnym pedagogiem, ale przede wszystkim wspaniałym, ciepłym Człowiekiem. Dzięki Pani nauce i wsparciu wielu z nas mogło rozwinąć skrzydła – za to pozostanie Pani na zawsze w naszej pamięci. Rodzinie i Bliskim składam najszczersze wyrazy współczucia.

Z głębokim żalem przyjęłam wiadomość o śmierci Pani Profesor. To olbrzymia strata dla naszej uczelni. Pani Profesor była jedyna i niepowtarzalna. Bardzo dziękuję za wspólną pracę, życzliwość, wsparcie, poczucie humoru. W imieniu swoim i innych pracowników biblioteki składam najszczersze wyrazy współczucia rodzinie.

Nie mogę się pozbierać... To jedna z ikonicznych postaci dla naszej uczelni. Prorektorka ds. współpracy międzynarodowej, założycielka i wieloletnia Dziekan Wydziału Prawa w Warszawie, Dyrektor Instytutu Prawa... i wreszcie niepowtarzalna osobowość, bez której trudno sobie wyobrazić naszą uczelnię. Będzie mi brakować Jej humoru, pogody ducha, celnych uwag podczas spotkań... i pogawędek na korytarzach Uniwersytetu SWPS. Pani Profesor dziękuję, że mogłem z Panią współpracować!!!