Utopie dizajnu. Pomiędzy afirmacją a krytyką nowoczesności
Książka dr Moniki Rosińskiej ze School of Form Uniwersytetu SWPS, socjolożki i badaczki designu, pokazuje mechanizmy funkcjonowania designu w jego wielopoziomowych funkcjach.
Fragment wstępu
Autorka pisze we wstępie:
„Główną tezę mojej książki najlepiej wyrażają słowa teoretyczki i projektantki mediów, Anne Balsamo: «Projektanci (...) hakują teraźniejszość i stwarzają warunki dla przyszłości». Przyjmuję, że dizajn, działalność projektowa, jest praktyką wychyloną w przyszłość, a podstawową zasadę pracy projektantów stanowi tryb zmiany, chęć ulepszenia tego, co zastane, pragnienie poprawienia rzeczywistości. (...) Projektowanie zawieszone jest między tym, co jest, a tym, co będzie, negocjuje marzenie z rzeczywistością. Pomysł na niniejszą książkę wziął się więc z tego prostego, a zarazem nieoczywistego spostrzeżenia”.
Książka dobrze pokazuje mechanizmy funkcjonowania designu w jego wielopoziomowych funkcjach, a paradygmat utopijny (raczej utopia o utopii), który jest wyjściową tezą pracy, pozwala osadzić design jako model krytyczny, przydatny do diagnozowania potencjału kulturowego w różnych wymiarach czasowych (past–praesens–futurum).
dr hab. Marta Leśniakowska, prof. Polskiej Akademii Nauk
Książka ukazała się w Wydawnictwie Universitas przy wsparciu i pod patronatem Uniwersytetu SWPS.
O autorce
dr Monika Rosińska – doktor socjologii. Adiunkt w School of Form Uniwersytetu SWPS, gdzie koordynuje prace zespołu nauk społecznych i humanistyki. Koncentruje swoje zainteresowania naukowo-badawcze na współczesnych praktykach projektowych, dizajnie w życiu codziennym oraz socjologii przedmiotów. Autorka książki „Przemyśleć użycie. Projektanci, przedmioty, życie społeczne” (2010), współredaktorka tomu „Kolaboratorium. Zmiana i współdziałanie” (2012) oraz wielu artykułów naukowych i popularyzatorskich na temat projektowania. Laureatka stypendiów twórczych (MKiND) oraz naukowych (MNiSW). Współkuratorka wystaw dizajnu. Zobacz biogram »