Sprawdź nasze rozbudowane narzędzie do wyszukiwania.

Szukaj po kategoriach – oszczędzaj swój czas.

Uniwersytet SWPS - Strona główna

Szukasz studiów? Wybierz tematykę:

Szukasz studiów?

Centrum Badań nad Traumą i Kryzysami Życiowymi

Instytut Psychologii

Centrum prowadzi badania wśród osób, które doświadczają traumatycznych przeżyć w wyniku katastrofy, tragicznego wypadku, ciężkiej choroby czy utraty osoby bliskiej. Koncentruje się na analizie wpływu traumatycznych przeżyć na rozwój osobowości.

 Centrum Badań nad Traumą i Kryzysami Życiowymi uniwersytet swps

Cele badawcze

Krytyczne zdarzenia życiowe przynoszą cierpienie i ból i mogą prowadzić nie tylko do zaburzeń psychicznych, depresji, apatii, lęku napadowego, lecz także do pogłębienia poczucia sensu i znaczenia życia, rozwoju duchowego i zmiany fundamentalnych przekonań na temat świata i samego siebie. Centrum prowadzi badania wśród osób, które doświadczają traumatycznych przeżyć w wyniku katastrofy, tragicznego wypadku, ciężkiej choroby czy utraty bliskiej osoby.

Badania o charakterze aplikacyjnym

Centrum prowadzi badania o charakterze aplikacyjnym, zwłaszcza w obszarze opracowywania i weryfikacji empirycznej skutecznych technik psychoterapii oraz pomocy psychologicznej dla osób, które doświadczyły traumy lub kryzysu życiowego.

Pierwsze tego rodzaju badanie zostało już przeprowadzone we współpracy z dr hab. Hanną Kubiak (UAM) oraz Niepubliczną Poradnią Psychologiczno-Pedagogiczną (działającą na Uniwersytecie SWPS w Poznaniu) i dotyczyło wykorzystywania technik narracyjnych w terapii grupowej dla rodziców młodzieży z zaburzeniami psychicznymi.

W początkowym okresie zespół koncentrować się będzie na realizacji projektu  „Poszukiwanie znaczenia i sensu życia oraz wzrost osobowy w następstwie traumy: badania prospektywne”, finansowanego z grantu NCN.

Nowe metody badawcze

Ważnym celem jest także rozwój nowych metod badawczych, charakteryzujących się lepszą trafnością ekologiczną w obszarze badań dotyczących traumy i kryzysów życiowych niż dotychczas stosowane metody samoopisowe (kwestionariusze).

Zespół intensywnie pracuje nad opracowaniem i doskonaleniem metodologii łączącej podejście jakościowe i ilościowe – niektóre elementy psychologii narracyjnej, interpretacyjnej analizy fenomenologicznej oraz badania treści przekonań na temat samego siebie i świata, dynamiki zmian tożsamości narracyjnej oraz fundamentalnych przekonań. Pierwsze rezultaty zostały przedstawione na II Konferencji Psychologii Jakościowej (Katowice, wrzesień 2015) oraz Konferencji Naukowej „Wartości i sens życia” (Poznań, wrzesień 2015).

  • Zatorski, Mateusz
    Etatowy
    Tak
    Biogram
    Tak
    Tytuł
    dr
    Imię i nazwisko
    Mateusz Zatorski
    Miasto
    poznan
    Dyscyplina
    psychologia
    Specjalizacja
    Psycholog, psychotransplantolog
    Funkcja w Instytucie
    {"funkcja-w-instytucie0":{"Funkcja":"","Nazwa w mianowniku":"Instytut Psychologii","Nazwa odmieniona":""}}
    Funkcja na Wydziale
    {"funkcja-na-wydziale0":{"Funkcja":"","Nazwa w mianowniku":"Wydzia\u0142 Psychologii i Prawa w Poznaniu","Nazwa odmieniona":""}}
    Funkcja w Katedrze
    {"funkcja-w-katedrze0":{"Funkcja":"","Nazwa w mianowniku":"Zak\u0142ad Psychologii Klinicznej i Zdrowia","Nazwa odmieniona":""}}
    Stanowisko
    adiunkt
    Obszar zainteresowania
    psychotransplantologia
    Funkcja w Centrum
    {"funkcja-w-centrum0":{"Funkcja":"","Nazwa w mianowniku":"Centrum Bada\u0144 nad Traum\u0105 i Kryzysami \u017byciowymi","Nazwa odmieniona":""}}
    Wydział
    Array
    Instytut
    Array
    dr Mateusz Zatorskipsycholog, specjalizuje się w psychologicznych aspektach żywego dawstwa

Projekty
naukowe

Centrum tworzą psychologowie łączący pasje naukowe z chęcią udzielania skutecznej pomocy osobom doświadczającym kryzysów życiowych. W swoich projektach koncentrują się na badaniu wpływu traumatycznych przeżyć na rozwój osobowości.

„Wierzymy, że prowadzone przez nas badania przyniosą nową i użyteczną wiedzę na temat tego, jak efektywnie wspierać ludzi w procesie adaptacji potraumatycznej”, mówi dr Mariusz Zięba, kierownik Centrum.

Poszukiwanie znaczenia i sensu życia oraz wzrost osobowy w następstwie traumy: badania prospektywne (dofinansowanie: 1 209 650 zł, konkurs SONATA BIS 3 NCN)

Badania przeprowadzone w ramach projektu mają dostarczyć wiedzy na temat tego, jak różne sposoby rozumienia i opowiadania o bolesnych przeżyciach wpływają na rozwój osobowości. Celem naukowym projektu jest lepsze zrozumienie roli narracji w procesie rozwoju osobowości po traumatycznym wydarzeniu, w tym przede wszystkim wzrostu potraumatycznego oraz kształtowania się i/lub rekonstrukcji poczucia sensu i znaczenia życia.

Problematyka projektu jest bardzo ważna ze względu na coraz większe narażenie ludzi na różnego rodzaju traumatyczne przeżycia, od katastrof i wypadków po ważne straty osobiste. Badania zrealizowane w projekcie będą badaniami prospektywnymi, co umożliwi uzyskanie danych dotyczących globalnego poczucia sensu życia, a następnie jego zmiany pod wpływem traumatycznego zdarzenia, a przede wszystkim czynników sprzyjających tej zmianie.

Wyniki badań dostarczą nowej wiedzy o dużym znaczeniu teoretycznym, która może znaleźć liczne zastosowania w praktyce, zwłaszcza w opracowaniu nowych metod wspierania osób, które doświadczyły wydarzeń traumatycznych.

Rozwój osobowości w wyniku krytycznych zdarzeń życiowych

Celem projektu po dkierownictwem dr Izabeli Kaźmierczak jest identyfikacja i zrozumienie mechanizmu leżącego u podstaw rozwoju osobowości (dezintegracji pozytywnej) po doświadczeniu krytycznego zdarzenia życiowego. W kontekście tym analizowane są uwarunkowania, rola oraz sam proces narracyjnej reinterpretacji znaczenia nadawanego zdarzeniu.

Badania dotyczą osób, które doznając kryzysu życiowego i trudności w samodzielnym poradzeniu sobie z nim (w stanie dezintegracji negatywnej), zgłosiły się po pomoc psychoterapeutyczną. Projekt zakłada, że specyfika psychoterapii polegająca m.in. na włączeniu krytycznego zdarzenia życiowego do historii życia oraz nadaniu mu sensu w szerszym kontekście sprzyja reinterpretacji znaczeniowej krytycznego zdarzenia życiowego, a przez to rozwojowi osobowości. U podstaw projektu leży założenie, że dzięki „intensyfikacji" procesu przejścia od dezintegracji negatywnej do pozytywnej możliwe jest zaobserwowanie całego mechanizmu w perspektywie czasu przyjętego w projekcie.

Rola elastyczności psychicznej w procesie radzenia sobie lekarzy ze śmiercią pacjenta

Celem projektu pod kierownictwem dr Katarzyny Markowskiej-Regulskiej jest zbadanie, jak personel medyczny radzi sobie ze śmiercią pacjenta, a przede wszystkim jaką rolę pełni elastyczność psychiczna. Analizie poddane zostanie również znaczenie wcześniejszych doświadczeń traumatycznych, przede wszystkim tych związanych z odejściem członka rodziny.

Wykonywanie zawodu lekarza wymaga dużego zaangażowania i ciągłej odpowiedzialności za ludzkie życie. Lekarze, pielęgniarki i inni członkowie personelu medycznego są w swojej pracy narażeni na stres, związany z towarzyszeniem pacjentowi w cierpieniu i umieraniu.

Pojęcie elastyczności psychicznej jest podstawowym pojęciem w Terapii Akceptacji i Zaangażowania (ACT), w której nadrzędnym celem terapeutycznym jest zwiększenie psychologicznej elastyczności klienta (psychological flexibility), a cel ten realizuje się poprzez połączenie strategii terapeutycznych opartych na mindfulness i akceptacji ze strategiami bezpośredniej modyfikacji zachowania. Elastyczność psychologiczna to, według ACT, zdolność pelnego doświadczania "tu i teraz" oraz kontynuowania lub zmiany zachowania w zależności od tego, czy służy ono osiągnieciu celów zgodnych z osobistymi wartościami (Hayes i in., 1999). Elastyczność psychiczna to zdolność do skutecznego działania w zgodzie z własnymi przekonaniami i oczekiwaniami, niezależnie od występujących myśli, emocji i doznań cielesnych. Poziom elastyczności psychicznej ma prawdopodobnie znaczny wpływ na wykonywanie obowiązków zawodowych przez lekarza, przede wszystkim w sytuacjach trudnych, takich jak utrata pacjenta.

Narracja w rozwoju duchowym jednostki w następstwie traumy

Zgodnie z założeniami Tedeschiego i Calhouna (2006, 2013) rozwój duchowy rozumiany jest jako rezultat głębokiego poznawczego zaangażowania jednostki w reinterpretację rozumienia siebie i świata po doświadczeniu traumy. Celem projektu pod kierownictwem mgr Marty Boczkowskiej jest analiza roli i właściwości narracji w tym procesie.