Korea Południowa: ku politycznej stabilności?

Kraj biedny i zacofany gospodarczo, a ponadto straszliwie zniszczony przez wojnę koreańską (1950-1953), podczas której blok sowiecki (z Chinami na pierwszym miejscu) podjął konfrontację z blokiem amerykańskim (działającym pod flagą ONZ), dokonał prawdziwego skoku cywilizacyjnego. W końcu 2016 r. osiągnął poziom produktu krajowego brutto (PKB) 37.000 USD na głowę mieszkańca, czyli około średniej Unii Europejskiej, tylko cokolwiek niższy niż w Japonii, a nieco wyższy niż we Włoszech i Hiszpanii. Pod względem rezerw złota i walut Korea Płd. zajmowała 8 miejsce w świecie, za Arabią Saudyjską i Brazylią, ale przed Rosją i Indiami, nie mówiąc już o Niemczech, W. Brytanii czy USA.

Z drugiej strony kraj ten cierpi na brak stabilności od dawna i to w dwu aspektach. Przede wszystkim od 1953 roku funkcjonuje w warunkach zawieszenia broni pod nadzorem międzynarodowym, nie zaś pokoju. Zatem dwie uzbrojone po zęby ogromne armie stoją wciąż naprzeciwko siebie: komunistycznej Korei Północnej, ostrożnie wspieranej przez Chiny i Południowej wspieranej przez Stany Zjednoczone (wojska amerykańskie tam rozlokowane liczą kilkadziesiąt tysięcy żołnierzy). Północ nieraz podejmowała akcje dywersyjne, prowokowała incydenty zbrojne, itd. Jej zbrojenia, w tym nuklearne, powodują często jakieś kryzysy strategiczne. Jest zatem niespokojnie, a sytuacja międzynarodowa kraju jest bardzo skomplikowana. Stosunek do sojuszniczych Stanów Zjednoczonych jest dość ambiwalentny i silne są w społeczeństwie nastroje antyamerykańskie. Wobec Japonii, jako byłego okupanta, mimo rozwiniętej współpracy gospodarczej, przeważają nastroje niechęci i podejrzliwości. Korea Płd. rozwija natomiast współpracę i przyjazne stosunki z Chinami, dba też o stosunki z Rosją.

Jeszcze mniej stabilna jest sytuacja polityczna wewnątrz kraju. Przez kilkadziesiąt lat krajem rządziły – pod patronatem amerykańskim – brutalne dyktatury wojskowe, które jednak promowały wspomniany powyżej rozwój kraju, przeprowadzały jego industrializację i urbanizację. Dopiero pod koniec XX w. można mówić o stopniowej demokratyzacji, ale połączonej z chaosem politycznym i powtarzającymi się skandalami korupcyjnymi.

Z ostatniego kryzysu politycznego kraj właśnie wyszedł. Od jesieni 2016 r. trwały tam bowiem narastające, masowe protesty (z wieloma rannymi a nawet zabitymi) przeciwko pani prezydent Park Geun-hye, córce byłego dyktatora Park Chung-hee (rządził w latach 1963-1979). Po zamordowaniu jego żony w 1974 r. ta córka właśnie zaczęła pełnić rolę pierwszej damy. Pani prezydent, jak się okazało, pozostawała w bliskich związkach z guru sekty buddyjsko-chrześcijańskiej nazywającej się Kościołem Wiecznego Życia, a w szczególnie zażyłych stosunkach z jego córką, szamanką Chi Soon-sil. W praktyce kobieta ta stała się nie tylko najbliższym doradcą Pani prezydent, ale także - nie pełniąc formalnie żadnego urzędu - miała dostęp do tajnych dokumentów kancelarii prezydenta (a funkcjonuje tam system prezydencki). Ponadto zaś zbierała donacje i i wielomilionowe łapówki od wielkiego biznesu (m. in. Grupy Samsung) za załatwianie różnych spraw. Prokuratura obu kobietom postawiła jej wiele zarzutów.

Parlament uruchomił procedurę impeachmentu, a sąd konstytucyjny usunął ostatecznie panią prezydent ze stanowiska. Została ona aresztowana i stanęła przed sądem. Wcześniej aresztowano szefa jej gabinetu, dwu doradców i jednego z ministrów, jak też inne współpracujące z nią osoby. W okresie przejściowym od grudnia 2016 r. funkcję prezydenta pełnił jej premier.

10 maja stanowisko prezydenta objął Moon Jae-in, który zebrał ogromną ilość głosów w wyborach, co uspokoiło nieco sytuację w kraju. Opinię publiczną nie tylko bulwersowały łapówki i łamanie procedur urzędowych, ale także porażająca naiwność pani prezydent, odprawianie szamańskich obrzędów w siedzibie prezydenta i cały kolesiowski styl jej rządów. Jej następca musi zatem odbudować prestiż urzędu oraz prawidłowe funkcjonowanie systemu politycznego zgodnie z konstytucją. Ona reprezentowała stary establishment i orientację konserwatywną, jej następca jest określany jako liberalny demokrata. Porządkować zaś musi teraz niemal wszystko, poczynając od polityki zagranicznej.

„Jest to pierwsza od wielu lat prezentacja publiczna różnych problemów współczesnej Azji, jej relacji z Polską i światem. Cały kurs może dać zupełnie niezłą orientację osobom interesującym się tym kontynentem, studentom sinologii oraz stosunków międzynarodowych” - mówi prof. dr hab. Krzysztof Gawlikowski, Dyrektor Centrum Cywilizacji Azji Wschodniej Uniwersytetu SWPS.

Formuła spotkań

Na zaproszenie Biblioteki Publicznej na ul. Koszykowej, popularnego miejsca spotkań i debat, nasze Centrum Cywilizacji Azji Wschodniej Uniwersytetu SWPS przygotowało merytorycznie cykl publicznych debat panelowych i prelekcji o Azji Wschodniej pt. „Azjatyckie dylematy”. Dotyczą one stosunków międzynarodowych tego kraju, spraw wewnętrznych oraz stosunków z Polską.

Począwszy od stycznia 2014 r. regularnie odbywały się spotkania w ostatni czwartek miesiąca pt. „Chiny – nowa potęga”. Nowy cykl pt. „Azjatyckie dylematy” przybliży problemy Azji we współczesnym świecie.

W roli prelegentów i panelistów wystąpią najlepsi specjaliści z kraju i z zagranicy, w tym praktycy polskich instytucji państwowych. Spotkania organizowane są we współpracy z innymi instytucjami, w tym Warszawskiej Szkoły Reklamy, dzięki której nagrania debat dostępne są na stronach internetowych Uniwersytetu SWPS i Biblioteki Publicznej m. st. Warszawy.

Organizatorzy

• Biblioteka Publiczna m.st. Warszawy – Biblioteka Główna Województwa Mazowieckiego

Współpraca

• Centrum Badań Azji i Pacyfiku ISP PAN
• Centrum Cywilizacji Azji Wschodniej Uniwersytetu SWPS
• Towarzystwo Przyjaźni Polsko-Chińskiej

Kierunek Studia azjatyckie: Chiny i Azja Wschodnia oferowany na Uniwersytecie SWPS w Warszawie to studia unikatowe w Polsce i Europie.

Program studiów kładzie nacisk przede wszystkim na praktyczną naukę języka chińskiego i umiejętność wykorzystywania go w realnych sytuacjach życiowych i biznesowych (720 godzin nauki). Uczelnia oferuje dodatkowy semestr nauki języka chińskiego na uczelniach w Chinach oraz pomaga w uzyskaniu stypendiów na naukę w Azji.

Studenci studiów azjatyckich poznają kultury krajów regionu, ich współczesne problemy i tradycje określające dzisiejszą rzeczywistość. Dowiadują się, jak działają służby dyplomatyczne, organizacje międzynarodowe czy biznes azjatycki. Zdobywają elementarne kompetencje do współpracy z Azjatami ze wszystkich kręgów cywilizacyjnych Azji, ze szczególnym uwzględnieniem Chin jako największego i najbardziej znaczącego kraju w regionie.

więcej o kierunku »