Psychologia, medycyna i prawo w zawodach trudnych i niebezpiecznych

Konferencja, która odbędzie się 7-8 czerwca 2018 r., podtrzymuje interdyscyplinarny charakter. Jej problematyka koncentruje się na współpracy lekarzy, psychologów oraz prawników w zakresie ochrony zdrowia, profilaktyki bezpieczeństwa, a także orzecznictwa w zawodach wymagających szczególnych predyspozycji psychicznych i motorycznych.

Dotyczy to tych sfer działalności człowieka, w których aktualne możliwości psychofizjologiczne decydują o życiu i bezpieczeństwie innych. Jest to znakomite forum do ustalenia wzajemnych zasad współpracy określonej przepisami prawa w naszym kraju.

W ramach konferencji proponujemy: wykłady inaugurujące każdy dzień, wystąpienia znanych i zasłużonych przedstawicieli zawodów medycznych, psychologów, prawników oraz innych zawodów trudnych i niebezpiecznych, prezentacje referatów i raportów z badań w sesjach tematycznych, sesję plakatową oraz spotkania w kuluarach.

– Trzecia edycja konferencji ma ukazać wieloaspektowość i powszechność zawodów trudnych i niebezpiecznych, a zarazem konieczność współpracy środowisk psychologicznych, medycznych i prawniczych. Udział w konferencji wezmą goście specjalni, osoby znane i szanowane, które każdego dnia stykają się z przedstawicielami zawodów trudnych i niebezpiecznych. To znakomita okazja na integrację środowiska oraz wymianę wiedzy i doświadczeń – podkreśla mgr Agnieszka Szydełko, psycholog, prawnik (aplikant adwokacki), przewodnicząca Komitetu Organizacyjnego.

• lekarze, psycholodzy i prawnicy, zajmujący się medycyną i psychologią pracy, w tym specjaliści z zakresu psychologii i medycyny transportu,

• specjaliści z Wojewódzkich Ośrodków Medycyny Pracy oraz Wojewódzkich Ośrodków Ruchu Drogowego,

• pracownicy Specjalistycznych Poradni Lekarskich i Psychologicznych i (zarówno cywilnych, jak i wojskowych),

• pracownicy uczelni i instytutów naukowych zajmujących się problematyką sprawności psychofizjologicznej oraz wszystkich zainteresowanych tą dyscypliną nauki,

• osoby zainteresowane czynnikami ryzyka zawodowego w zawodach szczególnie niebezpiecznych, w tym specjaliści z zakresu ergonomii, prawa, etyki i gerontologii.

• Specyfika wyzwań w zawodach trudnych i niebezpiecznych – aspekt medyczny, psychologiczny i prawny.

• Problemy diagnozowania przydatności do zawodów trudnych i niebezpiecznych – zagadnienia współpracy orzeczniczej psychologów, lekarzy oraz prawników.

• Przejściowe oraz trwałe niedyspozycje, istotne w zawodach trudnych i niebezpiecznych, w tym medyczne i psychologiczne ograniczenia i bariery aktywności zawodowej – krótkotrwałe i przewlekłe konsekwencje stresu pracy.

• Podstawy prawne ochrony i bezpieczeństwa pracy.

• Zagadnienia etyczne w zawodach trudnych i niebezpiecznych.

• Współczesne narzędzia pomiaru psychologicznego i psychofizjologicznego.

Zawód lekarza jako przykład zawodu trudnego – dylematy na tle wykładni medycznej oraz eugeniczno-teratologicznej przesłanki aborcyjnej – dr Agnieszka Kania

Śląskie pielęgniarki odznaczone medalem Florencji Nightingale – Martyna Wolanowska, Ewelina Widera, Ewa Szreder

Komu (nie)potrzebne są dobre obyczaje w nauce – dr n. hum. Halina Kulik, dr hab. n. med. Józefa Dąbek, prof. dr hab. n. med. Czesław Marcisz, mgr Lucyna Gieniusz-Wojczyk, mgr Aneta Trzcińska, dr n. o zdr. Szymon Szemik

Z pamiętników lekarzy – dr n. hum. Halina Kulik, dr hab. n. med. Józefa Dąbek, prof. dr hab. n. med. Czesław Marcisz, mgr Lucyna Gieniusz-Wojczyk, mgr Aneta Trzcińska, dr n. o zdr. Szymon Szemik

Raport położnej z Oświęcimia – Barbara Strózik, Monika Szymczyk, Karolina Szura

Zwyczaje żywieniowe pielęgniarek – dr hab. n.med. Józefa Dąbek, dr n. hum. Halina Kulik, mgr Lucyna Gieniusz-Wojczyk

Hanna Chrzanowska – pielęgniarka wyniesiona na ołtarze – Inga Pasich, Izabela Wawak, Sandra Sosna

Prosimy o wydrukowanie plakatów i przesłanie ich pocztą lub dostarczenie osobiście (najpóźniej do 4 czerwca) w formacie B1 (100 x 70 cm).

Od zarania dziejów dzieci są nie tylko niewinnymi ofiarami wojen toczonych przez dorosłych, ale również narzędziem brutalnie wykorzystywanym w walce z przeciwnikiem. Współczesne konflikty nie różnią się pod tym względem od historycznych, ale rozwój nowoczesnych technologii i ich użycie w propagandzie wojennej czyni z dzieci szczególnie atrakcyjne narzędzie do pozyskiwania sympatii międzynarodowej opinii publicznej i pośredniego wpływania na polityczno – militarne decyzje. Coraz częściej dzieje się to poprzez prezentowanie nieprawdziwych bądź zmanipulowanych treści, a nawet nieistniejących postaci czy historii. Wystąpienie jest próbą analizy najbardziej ewidentnych przypadków takich działań i ich wpływu na społeczno-polityczną ocenę konfliktów, których dotyczą.

dr Paulina Polko – była dziennikarzem, urzędnikiem i analitykiem w Kancelarii Prezydenta RP i BBN, obecnie na stanowisku adiunkta kieruje Katedrą Bezpieczeństwa i Zarządzania Kryzysowego w Wyższej Szkole Biznesu w Dąbrowie Górniczej. W pracach badawczych zajmuje się konfliktami hybrydowymi, w tym wojnami informacyjnymi, propagandą i dezinformacją.

Wojskowa służba zdrowia, powołana przez Sejm I Rzeczypospolitej, wnosi niezwykle istotny wkład w ratowanie zdrowia i życia żołnierzy. Niezwykle istotną rolę w tym procesie odgrywają pielęgniarki pełniące tę służbę. W Polsce ponad 5000 pielęgniarek i położnych jest zatrudnionych lub pełni służbę w różnego typu jednostkach resortu – wojskowych podmiotach funkcjonujących w ochronie zdrowia. Pielęgniarka – żołnierz jest pracownikiem wojskowej służby zdrowia, a jej zadaniem jest sprawowanie opieki nad podległymi jej pacjentami – żołnierzami, zarówno wojsk własnych jak i koalicyjnych.

Pielęgniarka w Wojsku Polskim służy wszędzie tam gdzie służbę pełni polski żołnierz, na wszystkich kontynentach a zwłaszcza w rejonie działań wojennych. Pracuje zgodnie z posiadanymi kwalifikacjami. Pielęgniarka w mundurze, decydując się na służbę wojskowa na misji bierze na siebie obowiązek udzielania pomocy zawsze, niezależnie od panujących warunków, pory dnia i obowiązków wynikających z „bycia żołnierzem".

por. mgr Anna Kaczmarczyk – kierownik Punktu Szczepień, Wojskowy Inspektor Sanitarny w Zespole Nadzoru i Kontroli Sanitarnej Wojskowego Ośrodka Medycyny Prewencyjnej w Krakowie. W 2017 roku uhonorowana medalem Florence Nightingale – najwyższym oznaczeniem na świecie, przyznawanym przez Międzynarodowy Komitet Czerwonego Krzyża. Odznaczenie jest przyznawane osobom, które wyróżniły się czynami wymagającymi poświęcenia i wyjątkowej odwagi w niesieniu pomocy ludności zarówno w czasie wojen jak i pokoju, ofiarom konfliktów, kataklizmów i katastrof, a także za wyjątkowe zasługi dla pielęgniarstwa, nowatorską i twórczą działalność na rzecz zdrowia publicznego i edukacji pielęgniarskiej.

Nocne poszukiwania pod wodą i wydobycie ofiary utonięcia, przygotowanie rodziny do przekazania informacji o śmierci bliskiej osoby, ciągła współpraca z rodzinami i bliskimi osób zaginionych, ustalenie wiarygodnych okoliczności zaginięcia oraz sporządzenie trafnego portretu psychologicznego zaginionego. Tego będzie dotyczyło wystąpienie. Poruszone zostaną także kwestie przeniesienia analitycznego modelu poznawczego na realne działania poszukiwawcze i podejmowanie racjonalnych decyzji w sytuacjach podwyższonego ryzyka. Prowadzący opowie o zmęczeniu psychicznym, wyczerpaniu organizmu po przeprowadzeniu kilku postępujących po sobie akcji poszukiwawczych oraz o osiągnięciu harmonii wewnętrznej i wyciszeniu na kolejne działania w pracy zespołowej.

Maciej Rokus – szef Grupy Specjalnej Płetwonurków RP, biegły sądowy przy Sądzie Okręgowym w Katowicach, zakres specjalności: bezpieczeństwo w ruchu na torze wodnym (utonięcia, wypadki jednostek pływających, wypadki podczas uprawiania sportów wodnych), prowadzenie badań w wodzie (poszukiwania z wykorzystaniem hydroakustycznych środków pomiarowych i nurków), metody poszukiwawcze, przeprowadzenie poszukiwań ludzi lub zwłok na obszarach wodnych i terenach trudno dostępnych. Biegły z zakresu przeprowadzenia eksperymentów procesowych mających na celu ustalenie przyczyny utonięcia. Biegły z zakresu bezpieczeństwa jednostek pływających. Kierownik prac podwodnych. Ukończył studia podyplomowe z zakresu Prawa Dowodowego na UJ, uczestnik studiów podyplomowych Akademii Marynarki Wojennej im. Bohaterów Westerplatte na Wydziale Nawigacji i Uzbrojenia Okrętowego, uczestnik studiów podyplomowych na Uniwersytecie Śląskim w Szkole Zarządzania z zakresu zarządzenia sytuacją kryzysową. Obecnie uczestnik studiów podyplomowych na UW na Wydziale Archeologii Podwodnej. Wykładowca akademicki.

Zgodnie z Ustawą Transplantacyjną koordynator pobierania i przeszczepiania to uprawniona i przeszkolona osobę organizującą koordynację pobrania i przeszczepiania. Koordynator transplantacyjny to postać niezbędna w procesie pozyskiwania i przeszczepiania narządów: organizuje, nadzoruje, koordynuje oraz dokumentuje całość złożonej, wielodyscyplinarnej i rozciągniętej w czasie pracy zespołów transplantacyjnych.

Do prawidłowego funkcjonowania systemu pobierania i przeszczepiania narządów konieczny jest wydolny system identyfikacji i kwalifikacji zmarłych dawców, koordynacji pobrań wielonarządowych oraz alokacji i dystrybucji narządów. Niezbędne jest specjalistyczne przeszkolenie oraz zatrudnienie koordynatorów transplantacyjnych na wszystkich szczeblach koordynacji. Praca koordynatora to praca 24 godziny na dobę, 7 dni w tygodniu. Praca koordynatora nigdy nie jest działaniem „w pojedynkę” a zrozumienie pracy zespołowej jest kluczem do powodzenia procesu pobierania i przeszczepiania komórek, tkanek i narządów. Koordynator powinien mieć wspólne cele, dobrze zdefiniowane wzajemnie zależne role i poczucie tożsamości. Koordynator szpitalny powinien znać swój szpital (zależność między oddziałami, dostępność badań diagnostycznych, procesy podejmowania decyzji, dostępność środków, stosunki międzyludzkie).

dr n. med. Sylwia Sekta – to Koordynator Regionalny ds. Transplantacji - Oddział Chirurgii Ogólnej, Naczyniowej i Transplantacyjnej w Samodzielnym Publicznym Szpitalu Klinicznym im. A. Mielęckiego Śląskiego Uniwersytetu Medycznego w Katowicach oraz pracownik Centrum Organizacyjno-Koordynacyjnego ds. Transplantacji POLTRANSPLANT w Warszawie.

Lingwistyka kryminalistyczna to nowy dział zajmujący się wszelkiego typu analizami językowymi, które są wykorzystywane w sprawach sądowych i postępowaniach prokuratorskich (m.in. w sprawach dotyczących stalkingu, cyberstalkingu, badania anonimów, plagiatów, ustalania autorstwa tekstów, naruszania dóbr osobistych, nawoływania do nienawiści itp.). Jedyna w Polsce biegła sądowa z lingwistyki kryminalistycznej opowie o specyfice pracy biegłego sądowego oraz o sporządzaniu ekspertyz kolegialnych z psychologiem.

prof. zw. dr hab. Jadwiga Stawnicka – kierownik Katedry Bezpieczeństwa Powszechnego Akademii Wychowania Fizycznego w Katowicach. Jest językoznawcą, pierwszą w Polsce biegłą z zakresu lingwistyki kryminalistycznej, stałym biegłym sądowym (ekspertyzy stalkingowe, cyberstalkingowe, wskazywanie nadawców anonimów). Współpracuje m.in. z Instytutem Ekspertyz Kryminalistycznych ANALITYKS w Poznaniu. Jest pierwszym polskim członkiem organizacji International Association of Forensic Linguistic. Koordynuje działania Pracowni Psychologii i Mobbingu w ramach Zakładu Lingwistyki i Psychologii. Właśnie w tym zakładzie - pod jej kierunkiem – są opracowywane opinie sądowe dotyczące stalkingu i cyberstalkingu. Tam też bada się pod kątem lingwistycznym anonimy. Obecnie profesor Jadwiga Stawnicka pracuje nad monografią "Kryminalistyczny ślad językowy. Czy istnieje językowy odcisk palca?". To swoisty dekalog – dziesięć wskazań, jak analizować teksty, by ułatwić ustalenie cech językowych autora/wykonawcy. Opracowała także programy szkoleniowe z obszaru lingwistyki kryminalistycznej dla lingwistów zatrudnionych zwłaszcza w Policji, MSW oraz innych centralnych organach administracji państwowej.

Jak umiejętnie godzić oczekiwania organu powołującego biegłego psychologa zlecającego z zachowaniem obiektywizmu, standardów badania psychologicznego, zasad Kodeksu Etycznego Psychologa i niedoskonałej wiedzy psychologicznej. Udzielanie odpowiedzi "za wszelką cenę".Dlaczego prokurator lub sędzia od wielu lat dziwią się, iż do sporządzenia opinii biegły psycholog musi przeprowadzić wcześniej badanie psychologiczne. "A inni nie robią badań.." wystarczy im udział w sprawie, w przesłuchaniu. Jakie są tego koszty; nierzetelne opinie, utrata powołań, kara grzywny... Oczywiście są też opinie z akt – z dokumentacji lekarskiej i psychologicznej np. w postępowaniu testamentowym. Wyjątki.

Wszystkie te kwestie omówione zostaną podczas wystąpienia. Czy biegły psycholog powinien być rzecznikiem praw nieletniego; ochrony psychicznej, niezależnie od tego czy występuje w roli świadka, ofiary przestępstwa np. seksualnego, czy podejrzanego. Przykłady złego traktowania ofiar. Dlaczego powołujący prokurator lub sędzia nie wie, że psycholog nie jest lekarzem. Prowadzący poda przykłady od 1991 r. do 2018 r.

mgr Andrzej Zyber – uczestnik w ok. 9 Walnych Zgromadzeniach Delegatów PTP, w X Zjazdach Naukowych PTP ; w Lublinie, Łodzi, Krakowie, Poznaniu, Warszawie. Pracował w Komitecie Organizacyjnym XXXIV Zjazdu Naukowego PTP w Katowicach w 2011 r. oraz brał udział w Komisji Egzaminacyjnej i w szkoleniach dla psychologów uprawnionych do badań psychologicznych na broń, poszerzone w 2002 r. o badania kwalifikacyjne sędziów, prokuratorów, kuratorów sąd. i komorników. Wcześniej pracował nad Ustawą o broni" w Zespole p. dr Marii Grćar- od 1995 roku i Ustawą o zawodzie psychologa. W tych badaniach pełnił funkcję Psychologa Odwoławczego wyznaczonego przez Wojewodę Śląskiego przez 10 lat.

Wystąpienie z wykorzystaniem fragmentów filmu o specyfice szpitala psychiatrycznego. Wystąpienie będzie dotyczyło takich zagadnień jak: wskazania do obserwacji sądowo – psychiatrycznej, przesłanki prawne powoływania biegłego, formy opiniowania psychiatrycznego wraz z ich konstrukcjami i elementami składowymi oraz wskazania do odmowy wykonania opinii. Prowadzący poda także ciekawe epizody i własne refleksje na ten temat.

Antoni Junosza-Szaniawski – Specjalista psychiatra. Wieloletni ordynator oddziału psychiatrycznego oraz oddziału psychiatrii sadowej Wojewódzkiego Szpitala dla Nerwowo i Psychicznie Chorych w Branicach. Pełnił również funkcję Przewodniczącego Komisji Etyki Okręgowej Izby Lekarskiej w Opolu. Biegły sądowy z zakresu psychiatrii Sądu Okręgowego w Opolu.

Celem wystąpienia jest omówienia aktiualnie prowadzonych badań z zastosowaniem Systemu a także analiza wyników z wybranych projektów badawczych. System pomiaru zmiennych to nowe narzędzie diagnostyczne, opracowane wspólnie przez GPE Psychotronics oraz Śląski Uniwersytet Medyczny.

W chwili obecnej prowadzone są badania nad jego zastosowaniem w diagnostyce osób obciążonych wielochorobowością oraz osobami w starszym wieku. Ich rezultat zostanie zaprezentowany w ramach III edycji konferencji: Psychologia, medycyna i prawo w zawodach trudnych i niebezpiecznych.

mgr Aleksander Korchut – Absolwent wrocławskiego wydziału Uniwersytetu SWPS na kierunku psychologia: specjalność psychologia kliniczna. Psycholog transportu, realizator interdyscyplinarnych projektów naukowo-badawczych. Prowadzi pracę naukową z zakresu pomiaru oraz diagnostyki funkcji psychomotorycznych jak również z poznawczych uwarunkowań sprawności intelektualnej. Współkonstruktor aparatury diagnostycznej oraz eksperymentalnej. Organizator oraz prowadzący kursy doszkalających dla psychologów transportu z zakresu pomiaru oraz diagnostyki funkcji psychomotorycznych w orzeczniczej pracy psychologa.

Wystąpienie będzie poświęcone problematyce związanej z zjawiskiem stresu występującego w pracy Ratownika Górskiego. W części pierwszej autorzy scharakteryzują środowisko oraz warunki pracy ratownika górskiego w Polsce. W dalszej części zostaną omówione zagadnienia związane z identyfikowaniem źródła stresu wynikających ze specyfiki GOPR, występujących zdarzeń oraz kompetencji zawodowych ratowników.

W ostatniej części zostanie omówiona kwestia związane z stresem pourazowym w zawodzie ratownika górskiego, a także działania profilaktyczne zapobiegające wypaleniu zawodowemu. Wystąpienie zostanie poparte przykładami wynikającymi z własnych doświadczeń prelegentów oraz wieloletniej pracy zawodowej w strukturach GOPR.

Marek Lisowicz – Starszy Ratownik GOPR, Ratownik WOPR, przewodnik psów specjalistycznych, wykładowca Wyższej Szkoły Bezpieczeństwa Publicznego i Indywidualnego w Krakowie. Od 18 lat czynnie zajmujący się problematyką poszukiwania osób zaginionych, uczestnik wielu akcji ratunkowo-poszukiwawczych.

Tomasz Motyl – Starszy Ratownik GOPR. Od 12 lat aktywnie uczestniczy w działaniach ratowniczych i profilaktycznych w GOPR. Specjalizuje się w dziedzinie poszukiwania osób zaginionych, jest współtwórcą hybrydowych rozwiązań wspomagających działania poszukiwawcze wdrażane w GOPR.

Zakres funkcji jakie pełni w społeczeństwie lekarz powoduje, że zawód ten budzi powszechne zainteresowanie społeczne i w praktyce niezależnie od epoki historycznej i panujących stosunków społeczno-politycznych, jest przedmiotem szacunku oraz jeszcze większych oczekiwań. W XIX stuleciu sytuacja społeczna lekarzy uległa zasadniczym zmianom w porównaniu ze "złotym okresem". Rozwój wiedzy medycznej wymusił pod koniec tego wieku tworzenie się wielu wąskich specjalizacji medycznych. Już wtedy też, zwrócono uwagę na fakt, że postępująca specjalizacja może niekorzystnie wpłynąć na ogólną sprawność medycyny a przede wszystkim na "dobro pacjenta".

Obecnie lekarz zajmuje ósmą pozycję w hierarchii zawodów według poważania społecznego. Podsumowując, stwierdzić należy, że w każdym okresie historycznym istnieje taki typ lekarza jaki odpowiada istniejącym warunkom społeczno-politycznym. To społeczeństwo wraz z panującymi w nim zwyczajami, obyczajami, systemem wartości i norm kulturowych kształtuje "typ lekarza". Lekarz, jako członek tego społeczeństwa, zmienia się odpowiednio do charakteru i kierunku zmian zachodzących w tym społeczeństwie. W starożytności otaczany czcią należną bogom zaliczany był do stanu kapłańskiego i arystokracji. Później był rzemieślnikiem a nawet szarlatanem, by po jakimś czasie przywdziać znowu strój duchowny. Dziś mówimy o lekarzu jako o uczonym, wychowawcy, artyście, jak również o „inżynierze ciała ludzkiego”

Halina Kulik – nauczyciel akademicki, magister pielęgniarstwa, doktor nauk humanistycznych – specjalność socjologia medycyny. Specjalista w zakresie medycyny społecznej i organizacji ochrony zdrowia. Od 1988 roku zatrudniona w Śląskim Uniwersytecie Medycznym. Zainteresowania zawodowe oscylują wokół historii nauk medycznych, socjologii medycyny, dydaktyki medycznej i pielęgniarstwa. Dorobek naukowy liczy ponad 240 prac. Organizatorka i kierownik Zakładu Propedeutyki Pielęgniarstwa katedry Pielęgniarstwa Wydziału Nauk o Zdrowiu Śląskiego Uniwersytetu Medycznego w Katowicach.

Możliwość przeniesienia zakażeń czynnikami pochodzenia biologicznego przez żołnierzy powracających kontyngentów wojskowych na teren kraju jest wysoce prawdopodobne. Określone wcześniej specyficzne warunki w jakich żołnierze wykonują zadania bojowe, a także ich ograniczona liczba i zorganizowane powroty nakazują, a zarazem ułatwiają prowadzenie zabiegów sanitarnych. Zatem powinny zostać opracowane jasne procedury, które umożliwią skuteczne zabezpieczenie przed możliwością przedostania się chorób zakaźnych i pasożytniczych na teren kraju.

Dezynfekcja żołnierzy kontyngentu i ich wyposażenia powinna zostać przeprowadzona natychmiast po ich przylocie na wybrane i odpowiednio przystosowane lotnisko wojskowe na terenie kraju. Do tego celu powinno zostać przygotowane jedno lub dwa (zapasowe) lotniska, gdzie znajdowaliby się przygotowani żołnierze, sprzęt oraz infrastruktura. Efektem prowadzonej likwidacji zakażeń biologicznych powinno być – chociażby częściowe - wyeliminowanie istniejącego zagrożenia.

dr hab. Daniel Kucharek – wykładowca w Wyższej Szkole Oficerskiej Sił Powietrznych w Dęblinie. Na tej Uczelni pełnił również funkcję prodziekana na Wydziale Bezpieczeństwa Narodowego i Logistyki. Doktor habilitowany nauk o bezpieczeństwie, Akademia Marynarki Wojennej w Gdyni. W posiadanym dorobku może wyodrębnić dwa obszary zainteresowań, których problematyka wiąże się z naukami o bezpieczeństwie oraz naukami ekonomicznymi. Na podkreślenie zasługuje fakt, że wykazane obszary zainteresowań badawczych są ściśle związane z wykonywanymi obowiązkami służbowymi. Zainteresowania badawcze, plasujące się w obszarze nauk o bezpieczeństwie, zostały w dużej mierze ukierunkowane na aspekty związane z zagrożeniami ze strony transportu powietrznego materiałów niebezpiecznych.

Wiedza społeczeństwa na temat zaburzeń psychicznych nadal jest zbyt mała i niewystarczająca . Osoby chore psychicznie cierpią z powodu dystansu społecznego , braku akceptacji przez społeczeństwo , utożsamianie ich tylko z zachowaniami agresywnymi i nieprzewidywalnymi. Obecnie wzrasta zapotrzebowanie na udzielanie świadczeń medycznych i opiekuńczych osobom chorym psychicznie. Doskonałym rozwiązaniem problemu udzielania wsparcia w środowisku życia pacjenta jest opieka oparta o model psychiatrii środowiskowej, zapewniający opiekę holistyczną w przestrzeni życia pacjenta.

W terapii osób przewlekle chorych psychicznie ta forma opieki powoduje znaczną poprawę jakości życia pacjentów oraz ich rodzin. Przykładem sprawowania takiej opieki dla przewlekle chorych psychicznie są specjalistyczne usługi opiekuńcze oraz wyjazdowe zespoły leczenia środowiskowego. Priorytetowym celem takiego leczenia osób przewlekle chorych psychicznie jest przywrócenie motywacji do aktywności oraz zdolności do życia w przestrzeni społecznej. Osoby sprawujące tego rodzaju opiekę powinny być objęte wsparciem psychologicznym i być cenionymi pracownikami, którzy posiadają odpowiednią wiedzę i kwalifikacje do prowadzenia leczenia w środowisku życia pacjenta.

mgr Agnieszka Foltyn – doktorantka Śląskiego Uniwersytetu Medycznego, doktorantka Śląskiego Uniwersytetu Medycznego, Zakład Filozofii i Bioetyki Katedry Nauk Społecznych i Humanistycznych, Wydział Nauk o Zdrowiu w Katowicach. Nauczyciel akademicki Akademii Techniczno - Humanistycznej w Bielsku-Białej, Wydział Nauk o Zdrowiu, Katedra Zdrowia Publicznego. Konsultant Wojewódzki w Dziedzinie Pielęgniarstwa Psychiatrycznego. Naczelna Pielęgniarka SP ZOZ w Bielsku-Białej. Obszary zainteresowań badawczych: bezpieczeństwo zdrowotne, zarządzanie jakością w opiece zdrowotnej, społeczne uwarunkowania zdrowia psychicznego.

Negocjacje jako jeden ze sposobów rozwiązywania konfliktów prócz biznesu, spraw sądowych, gdzie są stosowane najczęściej, znalazł również swoje miejsce w działaniach Policji jako jeden ze sposobów rozwiązywania sytuacji nadzwyczajnych. Najbliższym synonimem terminu negocjacje policyjne jest kompromis bądź transakcja. Tego typu negocjacje prowadzi się stosując w szczególności rozmowę z wykorzystaniem środków technicznych lub rozmowę bezpośrednią z zapewnieniem niezbędnego bezpieczeństwa. W tym procesie komunikacyjnym jak wskazują dotychczasowe doświadczenia, dwie strony konfliktu Policja (negocjator policyjny i zespół) i sprawca (uprowadzenia, przetrzymujący zakładników, zachowujący się w sposób niebezpieczny dla życia lub zdrowia innych osób lub samego siebie) w „procesie werbalnej perswazji” posiadają bardzo wąską sferę kompromisu, która z czasem może się poszerzać lub zawężać. Te dwie strony konfliktu mają rozbieżne interesy. Policja dąży do osiągnięcia przywrócenia bezpieczeństwa osób, natomiast sprawca dąży do zaspokojenia swoich własnych potrzeb lub zamierzeń.

podinsp. dr Bogdan Lach – psycholog śledczy, biegły sądowy z zakresu psychologii, jeden z najlepszych profilerów w kraju, specjalista w dziedzinie przestępstw związanych z użyciem przemocy. Jest pierwszym psychologiem śledczym w Polsce, który zajął się profilowaniem przestępców. Jak dotychczas stworzył ponad 400 profili psychologicznych i kryminalistycznych nieznanych sprawców różnych kategorii przestępstw. Emerytowany podinspektor Policji, obecnie pełniący funkcję radcy Wydziału Kryminalnego Komendy Wojewódzkiej Policji w Katowicach. W latach 1994 – 1996 funkcjonariusz Służby Więziennej. Od 1996 roku ekspert KWP w Bielsku Białej, a następnie w 1998 roku koordynator Zespołu Psychologów KWP w Katowicach. Za swoje osiągnięcia został odznaczony złotym Krzyżem Zasługi oraz Oznaką Zasłużony Policjant. Członek Polskiego Towarzystwa Kryminalistycznego oraz Polskiego Towarzystwa Psychologicznego.

Podczas wykładu zaprezentowane zostaną wybrane treści poruszające kategorie etiologiczne sprawców wykorzystywania seksualnego dzieci, a także uwarunkowania anatomiczne preferencyjnych sprawców przestępstw seksualnych i objawy kliniczne parafilii. Poruszone zostaną kwestie motywów zgwałceń i ich specyfika, a także analiza zachowania gwałciciela. Zaprezentowane zostaną również treści dotyczące leczenia sprawców przemocy seksualnej zwłaszcza metody psychoterapeutyczne, które opierają się na stosowaniu metod kognitywno-behawioralnych i ich elementów składowych.

mgr Aleksandra Żyłkowska – psycholog, psychoterapeuta, seksuolog. Pracuje w Zagłębiowskim Centrum Onkologii im. Sz. Starkiewicza w Dąbrowie Górniczej na oddziale ogólnopsychiatrycznym. W Strefie Młodzieży Uniwersytetu SWPS prowadzi warsztaty i szkolenia dla uczniów szkół ponadgimnazjalnych i pedagogów szkolnych, a także w Instytucie Psychoterapii i Seksuologii w Katowicach. Ukończyła specjalizacje z seksuologii klinicznej na podyplomowych studiach seksuologia kliniczna na Uniwersytecie SWPS w Katowicach. Jest w trakcie czteroletniego Kursu Systemowej Terapii Rodzin w Ośrodku Psychoterapii w Krakowie. Kurs posiada rekomendację Polskiego Towarzystwa Psychologicznego. Zgodnie z wymogami Polskiego Towarzystwa Psychologicznego oraz Polskiego Towarzystwa Seksuologicznego swoją pracę poddaje stałej superwizji u osób posiadających tytuł superwizora PTP oraz PTS.

Wiele mówi się o poczuciu sprawiedliwości, walce o nią i o polskim wymiarze sprawiedliwości. Temat ten regularnie powraca i to nie tylko w umysłach bezpośrednich uczestników postępowań, ale także na łamach mediów. Jak to naprawdę jest z tymi błędami polskiego wymiaru sprawiedliwości? Czy one występują, na jaką skalę, na jakim etapie się pojawiają i jakie mają konsekwencje zarówno dla stron postępowania (w szczególności karnego), jak i dla samych przedstawicieli organów ścigania i sądownictwa? Wystąpienie traktować będzie o miejscu prawa w psychologii i miejscu psychologii w prawie na co dzień, o ich wzajemnym oddziaływaniu i wpływie, a także o konsekwencjach błędów organów ścigania i wymiaru sprawiedliwości na uczestników postępowań, na ich dalsze życie.

mgr Agnieszka Szydełko – psycholog i prawnik (obecnie aplikant adwokacki po zakończonej aplikacji). W 2013 r. ukończyła studia na Uniwersytecie Śląskim w Katowicach na Wydziale Pedagogiki i Psychologii broniąc pracy w Katedrze Psychologii Klinicznej i Sądowej z zakresu zeznań świadków. W 2014 r. ukończyła studia na Uniwersytecie Śląskim w Katowicach na Wydziale Prawa i Administracji broniąc pracy w Katedrze Prawa Karnego Procesowego. Wpisana na listę aplikantów adwokackich Izby Adwokackiej w Katowicach. Aplikacja adwokacka ukończona w 2017 r. Ukończyła liczne kursy z zakresu psychologii sądowej oraz psychologii pracy i organizacji. Autorka badań, publikacji naukowych i wystąpień z zakresu psychologii sądowej i psychologii transportu. Ma na swoim koncie liczne osiągnięcia naukowe, w tym ze styku psychologii i prawa, m.in. w postaci publikacji naukowych, wystąpień na konferencjach naukowych, uczestnictwa w badaniach międzynarodowych „International Work and Organizational Psychology”.

• prof. dr hab. n. hum. Augustyn Bańka
• prof. dr hab.n.med. Jadwiga Jośko-Ochojska – SUM
• dr hab. n. hum. Zofia Dołęga, prof. Uniwersytetu SWPS
• dr hab. n. hum. Danuta Rode, prof. Uniwersytetu SWPS
• dr hab. n. hum. Marek Leśniak – Uniwersytet Śląski
• prof. dr hab. n. med. Czesław Marcisz – SUM
• dr hab. n. med. Renata Złotkowska – SUM
• dr n. hum. Halina Kulik – SUM
• dr n. hum. Ryszard Cibor – GPE Psychotronics

• mgr Agnieszka Szydełko – Przewodnicząca komitetu
• mgr Patrycja Paczyńska-Jasińska – Uniwersytet SWPS
• mgr Aleksander Korchut – GPE Psychotronics
• mgr Monika Bazan – Uniwersytet SWPS
• mgr Aneta Trzcińska – SUM
• mgr Anna Gruca – Uniwersytet SWPS
• mgr Łukasz Dąbrowski – Uniwersytet SWPS
• Zofia Kania – GPE Psychotronics

Osoby zainteresowane uczestnictwem czynnym i biernym w konferencji proszone są o wypełnienie formularza zgłoszeniowego »

Koszt uczestnictwa biernego (bez noclegu) wynosi 120 zł.

 Koszt uczestnictwa czynnego (bez noclegu) wynosi:

• 200 zł – koszt uczestnictwa czynnego bez możliwość publikacji w monografii konferencyjnej
• 350 zł – koszt uczestnictwa czynnego z możliwością publikacji w monografii konferencyjnej (pod warunkiem uzyskania pozytywnych recenzji)

Numer konta w Raiffeisen Bank Polska S.A., na które należy dokonać wpłaty:

• dla wpłat w PLN: 30 1750 1019 0000 0000 3625 3541
• dla wpłat w EUR: 20 1750 1019 0000 0000 2125 4223

W tej kwocie uczestnik ma zapewniony:

• udział w obradach,
• komplet materiałów zawierający między innymi publikację w formie materiałów konferencyjnych, wydawnictwa naukowe i reklamowe.

Podana kwota obejmuje:

• przygotowanie sal wykładowych,
• obsługę techniczną konferencji,
• dwa obiady,
• przerwy kawowe.

W tytule przelewu prosimy wpisać imię i nazwisko oraz tytuł konferencji: „Psychologia, medycyna i prawo w zawodach trudnych i niebezpiecznych”.

Zgłoszenia udziału czynnego przyjmowane będą do 5 maja 2018 r.

Zgłoszenia udziału biernego przyjmowane będą do 25 maja 2018 r.

Płatności należy dokonać do 25 maja 2018 r. Przypominamy, że opłaty konferencyjne są bezzwrotne, a faktury będą wystawiane wyłącznie na podmiot podany w formularz zgłoszeniowym.