Gospodarka kreatywna w Polsce. Fakty i mity
W 2016 roku przy Uniwersytecie SWPS została utworzona sieć „Ekonomistów kultury, teoretyków i praktyków zarządzania oraz ich przyjaciół”, której przewodzi prof. dr hab. Dorota Ilczuk. Celem tegorocznego seminarium jest podjęcie problematyki dylematów stojących przed ekonomiką kultury i związanymi z nią obszarami. W seminarium wezmą udział badacze z ośrodków naukowych z całej Polski oraz praktycy z sektora kultury i przemysłu kreatywnego. Wstęp wolny.
W 2001 roku John Howkins wydał pracę o znaczącym tytule “The Creative Economy. How People make Money from Ideas” (oryg. creative economy - John Howkins). Koncepcja Howkinsa, oparta na wskazaniu powiązań pomiędzy gospodarką, kulturą, (nowymi) technologiami i kreatywnością, łączyła w całość różne idee: klasy kreatywnej, miast kreatywnych, przemysłów kultury, sektora kreatywnego oraz różne rodzaje kreatywności.
To jednak UNCTAD, wyspecjalizowana Agenda ONZ opublikowała Raport pod tytułem „Creative Economy Report 2008: The Challege of Assesing the Creative Economy: Toward Informed Policy – making” [UNCTAD, Geneva 2008], który wprowadził do obiegu naukowego na całym świecie pojęcie [kategorię] „gospodarka kreatywna”. Znaczenie gospodarki kreatywnej stale rośnie, przy czym podkreśla się, że obok funkcji sprzyjających społecznej inkluzywności, zróżnicowaniu kulturowemu i rozwojowi człowieka ma ona ogromny potencjał warunkujący rozwój gospodarczy. Według jednego z ostatnich raportów przygotowanych na zlecenie Komisji Europejskiej, sektory kreatywne stanowią 11,2% wszystkich prywatnych przedsiębiorstw oraz zatrudniają 7,5% wszystkich zatrudnionych, tworząc przy tym 5,3% wartości dodanej UE.
Oczywiście w języku polskim użycie pojęcia „gospodarka kreatywna” może budzić różne skojarzenia z gospodarowaniem kreatywnym, innowacyjnym, modernistycznym, nowoczesnym itp. Jednakże szybko w polskiej literaturze ekonomicznej i społecznej zaczęły pojawiać się publikacje z badań dotyczących tzw. przemysłów kreatywnych i przemysłów kulturowych, zwane często sektorem kreatywnym gospodarki. W naszych badaniach chcielibyśmy podjąć poszukiwanie właściwego definiowania gospodarki kreatywnej, wykluczające wszelkie nieporozumienia i niejasności. Myślimy wręcz, że to powinien być przyczynek do teorii ekonomii, bowiem nie można mieszać np. ekonomii kultury z ekonomiką kultury, sektorem kultury, sektorem kreatywnym, przemysłem kultury itp.
seminarium
maj
17 2017
Warszawa
Idea seminarium
Ekonomikę kultury rozumiemy jako dyscyplinę naukową, ale również jako nowy sposób myślenia o kulturze. Najbliższe spotkanie uczestników sieci zainaugurują jej afiliację przy Centrum Badań nad Gospodarką Kreatywną. Seminarium ma charakter roboczy oraz formułę think tanku. Tym razem dyskusja będzie toczyć się wokół tematu „Gospodarka kreatywna w Polsce. Fakty i mity”. Seminarium stworzy też przestrzeń do podzielenia się osiągnięciami uczestników sieci w roku poprzednim.
Cele seminarium
Celem seminarium jest stworzenie sieci zainteresowań i współpracy, obejmującej ekonomikę kultury lub ekonomię kultury. otwarty charakter seminarium, w czasie którego badacze reprezentujący różne ośrodki naukowe będą mieć możliwość przedstawienia obszarów swoich badań oraz wszczęcia dyskusji z badaczami i praktykami z obszaru kultury i przemysłów kreatywnych.
Program
10.00-10.30 – przywitanie gości, wprowadzenie do spotkania, (prof. Dorota Ilczuk)
10.30-11.45 – prezentacja uczestników seminarium na temat aktualnie prowadzonych badań
11.45-12.00 – przerwa
12.00-13.00 – dyskusja dotycząca dalszych planów badawczych
13.30-15.00 – lunch
Termin
17 maja 2016 r., godz. 10.00-15.00sala konferencyjna na IV piętrze