Mechanizmy zachowań ryzykownych

Pomimo licznych badań dotyczących podejmowania ryzyka, neurofizjologiczne mechanizmy zachowań ryzykownych są nadal słabo poznane. Ponadto większość badań na ten temat prowadzona jest wśród mężczyzn i koncentruje się na skłonności do poszukiwania ryzyka.

Zaczynając projekt, naukowcy założyli, że dla pełnego opisu mechanizmów zachowania związanego z ryzykiem ważne jest, aby skoncentrować się na badaniu możliwych mechanizmów awersji do ryzyka, ze szczególnym uwzględnieniem tych mechanizmów u kobiet.

Metodologia

W projekcie przeprowadzono serię badań behawioralnych i psychofizjologicznych:

1) badanie mające na celu adaptację metod badawczych,
2) badanie związków między podejmowaniem ryzyka a poziomami hormonów w cyklu menstruacyjnym kobiet,
3) badanie związków między podejmowaniem ryzyka a poziomami hormonów u mężczyzn,
4) badanie dotyczące różnic indywidualnych w podejmowaniu ryzyka w odniesieniu do poziomu hormonów reprodukcyjnych i aktywności mózgu (EEG).

Dodatkowo, zastosowano modelowanie obliczeniowe, które umożliwiło lepsze zrozumienie źródeł obserwowanych efektów behawioralnych.

Skłonność do ryzyka

Dotychczas przeanalizowane dane pozwalają stwierdzić, że opisywana często zależność – kobiety są mniej skłonne do podejmowania ryzyka niż mężczyźni – nie jest uniwersalna. Na przykład, badając populację więźniów, zaobserwowaliśmy, że kobiety odbywające karę więzienia są równie skłonne do ryzyka co mężczyźni. W zrozumieniu źródeł tych różnic pomogło nam modelowanie matematyczne procesów decyzyjnych.

Wrażliwość na nagrodę

Zastosowany model obliczeniowy pozwolił stwierdzić, że zależności obserwowane w zachowaniu mają swoje źródło we wrażliwości na nagrodę. Kobiety odbywające karę więzienia, podobnie jak mężczyźni-więźniowie i mężczyźni z populacji ogólnej, mają wysoką wrażliwość na nagrody i tym głównie kierują się, podejmując decyzje w obliczu ryzyka, często zaniedbując możliwe negatywne konsekwencje swoich działań.

Z innych badań wiadomo, że wrażliwość na nagrodę jest związana z poziomem testosteronu. Liczymy na to, że po przeanalizowaniu wszystkich zgromadzonych danych będziemy w stanie potwierdzić tą zależność oraz uzupełnić naszą wiedzę o wyniki dotyczące innych hormonów, np. kortyzolu czy wazopresyny, które również mierzyliśmy w trakcie badań.