Rola aktorów socjalizacyjnych w przejściach transnarodowych i formowaniu poczucia przynależności dzieci migrantów w Polsce
Rola aktorów socjalizacyjnych w przejściach transnarodowych
i formowaniu poczucia przynależności dzieci migrantów w Polsce
Okres realizacji projektu: 2020 – 2022
Dzieci imigrantów, przybywające do Polski z różnych krajów, rozpoczynają naukę w szkole i zaczynają budować poczucie przynależności i przywiązania do zamieszkanego przez nich kraju. W jaki sposób dzieci z różnym kapitałem społecznym, kulturowym i gospodarczym doświadczają przemian transgranicznych i procesu socjalizacji w Polsce? Jakie instytucje i osoby, czyli tzw. „aktorzy socjalizacji”, odgrywają w Polsce rolę w procesach przystosowywania się dzieci do nowego środowiska? Jaki jest wpływ rodziny, szkoły, rówieśników, religii i mediów na doświadczenia dzieci w nowym otoczeniu? Na te pytania w swoim projekcie badawczym odpowiada socjolog Anzhela Popyk.
Opis projektu
Cele badawcze
Głównym celem projektu jest zbadanie, co się dzieje, gdy dzieci przybywające do Polski z różnych krajów rozpoczynają naukę w szkole i zaczynają budować poczucie przynależności i uczucie przywiązania w nowym kraju. Projekt analizuje w szczególności główne ścieżki i cechy tego, co nazywa się „przejściami ponadnarodowymi” i oznacza przechodzenie z domu do szkoły w obcym bi- lub wielokulturowym otoczeniu. Proces ten przyczynia się do kształtowania poczucia przynależności wśród dzieci migrantów. W ramach projektu zostanie zbadane, które osoby i instytucje („aktorzy socjalizacji”) w Polsce odgrywają rolę w tych procesach. Badanie ma na celu wypełnić lukę w badaniach nad transgranicznymi doświadczeniami dzieci migrantów i ich socjalizacją w Polsce. W tym celu projekt bada wpływ rodziny, szkoły, rówieśników, religii i mediów na doświadczenia dzieci związane z przejściami edukacyjnymi w kontekście ponadnarodowym.
Opis badań
Proces badawczy składa się z dwóch części. W części teoretycznej badanie dotyczy sformułowania teorii estetyki populizmu i estetyki demokracji liberalnej. Ta część, nawiązująca do metodologii badań w naukach humanistycznych, ma charakter interdyscyplinarny. Tworzenie teorii jako części planowanych badań wymaga użycia takich metod, jak: hermeneutyka, metoda genealogiczna oraz metody historyczne i filologiczne. Rezultaty tego etapu badań staną się częścią wiedzy o kulturze.
Druga część badania ma charakter standardowych jakościowych badań z zakresu nauk społecznych. Celem jest opisanie charakterystycznych manifestacji strategii estetycznych ruchów populistycznych, estetycznych strategii liberalnej demokracji oraz tworzenia koncepcji funkcjonowania przedmiotów w realiach życia codziennego.
Znaczenie projektu
W Polsce w ciągu ostatniej dekady temat dzieci urodzonych za granicą stał się bardziej popularny niż przedtem, a to ze względu na procesy masowej migracji. Większość prac na ten temat dotyczy jednak zagadnień na poziomie makro, takich jak zmiany w krajowym programie nauczania, w szkołach i gotowość nauczycieli do pracy z klasami wielokulturowymi. Mniej badań koncentruje się na mieszanych małżeństwach i dwujęzycznych dzieciach. Badacze często koncentrują się na wyznaczonych grupach etnicznych migrantów, takich jak: Wietnamczycy, Czeczeni, Romowie czy Ukraińcy.
Badania proponowane w projekcie koncentrują się zaś na przeprowadzaniu wywiadów z dziećmi z różnych grup etnicznych w perspektywie porównawczej i skoncentrowanej na dzieci. Oceniając różne ścieżki, cechy środowisk i doświadczeń dzieci migrantów, badacz przedstawi modele transnarodowych przemian dzieci migrantów w Polsce.
Badanie rzuci światło na sposób, w jaki dzieci z różnym kapitałem społecznym, kulturowym i gospodarczym doświadczają przemian transgranicznych i procesu socjalizacji w Polsce. Badanie pokaże również, w jaki sposób dzieci-imigranci w Polsce ulegają zmianie miejsca i środowiska, zerwaniu więzi rodzinnych i przyjaźni oraz jaki ma to wpływ na kształtowanie poczucia przynależności wśród młodych migrantów.