World Usability Day 2017

Wyjść poza granice „tradycyjnego” UX, zanurzyć się w obszary pokrewne, ale dotąd słabo eksplorowane – to idea tegorocznej konferencji World Usability Day, nieprzypadkowo odbywającej się pod hasłem „Inclusion through User Experience”. Podczas wykładów prelegenci opowiedzą m.in. o algorytmicznym biznesie, computational design, projektowaniu parametrycznym, creative coding, technologii blockchain, biohackingu, ruchu makerskim, parametrycznych protezach dla dzieci.

Dodatkową atrakcją konferencji jest wernisaż wystawy prac absolwentów pierwszego rocznika studiów podyplomowych Creative Coding w School of Form w Warszawie, który jak przekonują organizatorzy, z pewnością dostarczy zwiedzającym wielu wrażeń.

Adresaci konferencji

Konferencja ma charakter interdyscyplinarny i jest adresowana do osób zawodowo związanych z branżą interaktywną, studentów oraz wszystkich tych, którzy interesują się zagadnieniami human-computer interaction (HCI), projektowania interakcji i doświadczeń użytkownika.

Skrócony program

• Wykłady, część I, Aula 214, godz. 18.00 – 19.20
• Wernisaż, Hala Wysokich Napięć, godz. 19.30 – 20.15
• Wykłady, część II, Aula 214, godz. 20.20 – 21.10

Powszechnie wiadomo, że psychologia odgrywa niebagatelną rolę w projektowaniu UX. Nie jest oczywiste natomiast, w jaki sposób i po co projektanci UX mogliby wykorzystać kulturę. No właśnie, co ma badanie kultury do UX i dlaczego tak ważne jest włączanie poprzez zrozumienie kontekstu kulturowego?

dr hab. Mirosław Filiciak, prof. Uniwersytetu SWPS – medioznawca. Zajmuje się wpływem mediów cyfrowych na uczestnictwo w kulturze. Bada internet, gry komputerowe, przemiany telewizji oraz nieformalny obieg treści i kulturę współczesną.

Od lat współpracuje z publicznymi instytucjami kultury, organizacjami pozarządowymi i biznesem. Jest współtwórcą techno-kulturowego projektu Kultura 2.0, współtworzył też pierwszy polski Medialab – inicjatywę samokształceniową z pogranicza aktywizmu społecznego, sztuki i technologii. Kierował licznymi projektami badawczymi, takimi jak „Młodzi i media” , „Tajni kulturalni” czy „Obiegi kultury”. Autor książek: „Wirtualny plac zabaw. Gry sieciowe i przemiany kultury współczesnej” (2006), „Media, wersja beta” (2014) oraz wspólnie z Alkiem Tarkowskim „Dwa zero. Alfabet nowej kultury i inne teksty” (2015). Zastępca redaktora naczelnego kwartalnika „Kultura Popularna”.

Biohacking to hakowanie żywych układów biologicznych, ingerencja w systemy biologiczne oraz ich modyfikowanie. Termin jest często używany przez twórców skupionych wokół ruchu Do it Yourself Biology (DIY Bilology), którzy organizują się w niezależne grupy i samodzielnie realizują projekty sytuujące się na przecięciu biologii, genetyki i biotechnologii. Czy DIY Biology, tak jak kilkanaście lat temu DIY Electronic, stanie się również materiałem do projektowania unikatowych doświadczeń?

dr Joanna Jeśman – kulturoznawczyni. Należy do kadry School of Ideas Uniwersytetu SWPS, nowoczesnego kierunku poświęconego projektowaniu innowacji. Prowadzi interdyscyplinarne badania na pograniczu humanistyki i nauk o życiu. Zajmuje się wpływem medycyny i nowoczesnych biotechnologii na społeczeństwo. Interesuje się sztuką i jej rolą we współczesnym świecie, a także prospołecznymi działaniami edukacyjnymi w zakresie ekologii oraz relacji z innymi gatunkami. Współpracowała z Waag Society. Institute for Art, Science and Technology w Amsterdamie, Uniwersytetem w Amsterdamie w ramach międzynarodowego konsorcjum „Museums, Medicine and Society” oraz z Centrum Nauki Kopernik w Warszawie.

Tworzenie unikalnych doświadczeń pozwala budować zaangażowanie publiczności – zarówno online, jak i offline. Świadome wykorzystywanie narzędzi i mediów cyfrowych może wspierać ten proces i prowadzić do zbudowania zrównoważonych i trwałych relacji z odbiorcami oraz społeczności, która będzie wzrastać wraz z instytucją.

Aleksandra Janus – kierowniczka merytoryczna Pracowni Otwierania Kultury w Centrum Cyfrowym, antropolożka, badaczka, doktorantka w Instytucie Etnologii i Antropologii Kulturowej UJ, współautorka inicjatywy Laboratorium muzeum oraz grupy badawczej Kierunek zwiedzania. Interesuje ją społeczna rola instytucji kultury oraz ich relacje z odbiorcami, specjalizuje się w analizie i wdrażaniu strategii partycypacyjnych, badaniach publiczności oraz otwieraniu dostępu do zasobów dziedzictwa.

Angażowanie odbiorcy poprzez tworzenie unikalnego doświadczenia dzięki creative coding. Czyli o wykorzystaniu przez projektanta nowego rodzaju tworzywa, jakim jest połączenie kodu, elektroniki i fabrykacji cyfrowej.

Jakub Koźniewski – projektant i artysta nowych mediów. Współzałożyciel kolektywu panGenerator, w ramach którego tworzy pionierskie projekty na przecięciu sztuki, designu i nowych technologii. Współtworzone przez niego instalacje i obiekty pokazywane są na wystawach i festiwalach na całym świecie, m.in. Milan Design Week, Ars Electronica, DMY, NODE, Pause Fest Melbourne, WRO Media Art Biennale, Łódź Design – oraz tworzone na zamówienie takich instytucji jak Muzeum Historii Żydów Polskich, Centrum Nauki Kopernik, Muzeum Powstania Warszawskiego. Juror konkursów – make me! (Łódź Design), KTR, Innovation Ad, UPC DigitalArt. Speaker na TEDxWarsaw. Nominowany w rankingu 50 najbardziej kreatywnych w biznesie magazynu „Brief”. Autor tekstów w magazynie „FUTU”, w których porusza tematykę wpływu nowych technologii na projektowanie. Wielokrotnie prowadził wykłady i warsztaty popularyzujące obszar sztuki nowych mediów oraz designu spekulatywnego.

Wernisaż to podwójny debiut – absolwenci pierwszego rocznika studiów podyplomowych Creative Coding w School of Form po raz pierwszy zaprezentują swoje prace przed tak szeroką publicznością. Wystawę tworzą obiekty i instalacje interaktywne, stworzone w duchu creative coding, łączące bity i atomy.

Spotkaniu w industrialnej Hali Wysokich Napięć będą towarzyszyć poczęstunek i rozmowy w nieformalnej atmosferze.

Podczas wernisażu zostaną zaprezentowane następujące prace:

• EMPHATYPHYTE (EMPATYFIT) | Karol Nowak

Dlaczego roślinność traktowana jest tak przedmiotowo? Próbą odpowiedzi na to pytanie jest instalacja „Emphatyphyte”, która widzom umożliwi „wejście w kontakt” z rośliną. Aktora (Tillandsia duratii, oplątwa olbrzymia) umieszczono w czarnym prostopadłościanie stanowiącym ramę dla interakcji pomiędzy rośliną a człowiekiem. Oplątwa przemieszcza się w przestrzeni w reakcji na położenie widza. Wykonuje także swoje ruchy, bazując na odruchach nastycznych badanych przez Karola Darwina.

• Xylochord | Karolina Czachor

Niewidzialne struktury otaczającego nas świata rządzą się swoją dynamiką. Można ją pokazać i jej doświadczyć poprzez zmienną naturę dźwięku, oddziaływania fali akustycznej na wodę o określonej częstotliwości za pomocą kodu jako przekaźnika informacji oraz fizyczny gest poruszenia betonowych kul.

• Nowe Organy Chóru | Magda „Bronka” Braniewska, David Sypniewski

Śpiew to sztuka przeznaczona do cieszenia zmysłu słuchu. Ale przecież język fal dźwiękowych można z powodzeniem tłumaczyć na inne języki. I dzięki temu śpiewem cieszyć także inne zmysły. Na przykład wzrok. Nowe Organy Chóru to „śpiewająca światłem” interaktywna instalacja, pozwalająca na indywidualną wizualizację dźwięku dla każdego członka chóru.

• Medal dla biegacza | Emilia Nyka

Każdy medal jest inny. Jego kształt, wygenerowany kodem na podstawie danych z treningów, w bezpośredni sposób odwzorowuje styl, osobowość i indywidualność sportowca. Żaden sportowiec nie ma dwóch identycznych wyników w biegu i dlatego nie ma dwóch identycznych medali.

•  Dziady | Wiktoria Wójcik, Jan Cieślar

Dzisiejsze dziady odbywają się na styku gry/instalacji cyfrowej/staropolskiej tradycji. Praca przedstawia odtworzenie święta w formie cyfrowej przy jednoczesnym zachowaniu jego powagi, grozy, ale też rozrywkowej nieprzewidywalności. Artyści stworzyli miraż światła rzucanego nocą na mokrą szybę, którego źródłem jest wydrukowana w 3D gromnica. Obiekt jest równocześnie kontrolerem gry, jego ruchy przeganiają światłem pojawiające się duchy.

• Spirit Animals | Jan Cieślar, Krzysztof Jagieło

Interaktywna instalacja – gra imprezowa. Alkomat analizuje oddech uczestników. W zależności od wyniku badania, graczowi przypisane zostaje jego upojone zwierzę. „Ludzie boją się testu na alkohol w realnym życiu, ale dzięki zamianie kontekstu powstała gra, w której każdy chce pobić swój wynik” – podsumowała jedna z uczestniczek. Praca była wystawiana w londyńskiej galerii Calve.

Jak zmieni nasze życie rozpowszechnienie projektowania parametrycznego, albo inaczej computational design? O tym na podstawie osobistych doświadczeń opowie Michał Piasecki, współzałożyciel TYLKO, jednego z najbardziej innowacyjnych start-upów tworzących meble generowane kodem.

Michał Piasecki – specjalizuje się w projektowaniu parametrycznym i cyfrowym wspomaganiu wytwarzania. Jest współzałożycielem Tylko, start-upu którego celem jest digitalizacja rynku meblowego. Współpracował z wieloma projektantami produktu oraz architektami, w tym z Joris Laarman Studio, dla którego stworzył skrypty generujące serię drukowanych 3D krzeseł MicroLattice. Aluminium Chair z tej serii znalazła się w kolekcji Moma w Nowym Jorku i Vitra Design Museum. Tworzy niestandardowe oprogramowanie, skrypty i modele parametryczne, które wspomagają generowanie, zarządzanie i produkcję złożonej geometrii. Uczy projektowania parametrycznego na specjalności Industrial Design w School of Form.

Włączenie nowych graczy w globalną ekonomię. Czasami mądrze zaprojektowana technologia zmienia świat. Czy tak będzie z Blockchain? Szymon Pepliński wierzy, że tak. Wyjaśni w prosty sposób, jak działa ten skomplikowany i bardzo sprytnie zaprojektowany system.

Szymon Pepliński – kreatywny technolog z 18-letnim doświadczeniem w pracy dla najbardziej znaczących marek, w tym firm z listy Fortune 500, obejmującej największe amerykańskie przedsiębiorstwa, m.in. Intel, McDonald’s, Microsoft. Odpowiedzialny za merytoryczną i technologiczną kreację innowacyjnych produktów, usług i marek. Głęboko przekonany o tym, że User Experience powinien dotyczyć nie tylko designu, lecz także biznesu i marketingu i że zawsze można znaleźć sposób, aby zharmonizować potrzeby klienta z potrzebami użytkowników.

Na kształtowanie obecnej formy edukacji publicznej duży wpływ miała rewolucja przemysłowa, która wrzuciła nas w szablon myślenia linii produkcyjnej. Maker Movement niesie ze sobą i uczy nas takich umiejętności jak druk 3D, roboty ręczne, hardware, software, elektronika, design, prototypowanie, co daje każdemu możliwość tworzeniu własnych obiektów i produktów.

Ruch ten definiowany jest jako trzecia rewolucja przemysłowa. Z jego powstaniem wiąże się wiele zmian i korzyści. Przede wszystkim umożliwia rozwój umiejętności, takich jak współpraca, krytyczne myślenie, kreatywność, empatia, komunikacja i kolaboracja. Mówi się o nich, że to kompetencje przyszłości.

Joanna Skorupska – kreatywny technolog i promotorka ruchu Maker Movement. Założycielka studia projektowego hi.codes, w którym zajmuje się testowaniem nowych technologii i odnajdywaniem dla nich zastosowania w rozwiązywaniu realnych problemów biznesowe i społeczne. Autorka serii warsztatów hi.kids, w ramach których uczy dzieci umiejętności przyszłości i umiejętnego łączenia ich (elektronika, internet rzeczy, inżynieria, product design, kodowanie, druk 3D, umiejętność współpracy, rozwiązywanie problemów, futurologia).