Oprowadzenie kuratorskie po wystawie „Podobieństwa rodzinne”

Dlaczego ludzie starają się być do siebie podobni? Odpowiedzi mogą być różne: pokazują w ten sposób wzajemny szacunek, kontynuują rodzinne tradycje, tworzą zbiorowości oparte na wspólnej hierarchii wartości reprezentowanej w wizualnym kodzie, ukrywają tożsamość pod maskami i przebraniami społecznych ról, boją się być inni, nie są dość kreatywni, by kształtować obraz siebie…

Powojenna Polska to z pewnością nie jest kraj (dla) designerów. Ludzie ubrani w takie same lub podobne ubrania, sztywno upozowani w ubogim atelier fotografa – to jeden z aspektów prezentowanych na wystawie zdjęć.

Nad szablonową ogładą górę bierze prywatność, codzienność i zwykłość prezentowanych scen, kultywujących w procesie fotograficznym moment spotkania fotografa z modelem, kiedy to negocjowana jest pewna wizualna oferta, obraz realizowany z myślą o drugiej osobie, przejmującej rolę publiczności. To my. Choć może nie zdajemy sobie z tego sprawy, jako publika także uczestniczymy w procesie odgrywania ról.

Tłem prezentowanego zestawu jest kruchość fotograficznego medium ulegającego erozji naturalnej, chemicznej, fizycznej, kulturowej. Na wystawie podkreśla to surowy charakter zdjęć, pozbawionych retuszu w większych częściach tła. Znaczenia zdjęć zmieniają się zależnie od dekoracji, aktorów poubieranych w te same stroje, kondycji medium, otoczki kulturowej i publiczności. Zachowują przy tym charakterystyczną dla tradycyjnej fotografii dwoistość bycia wyreżyserowanym obrazem wpisanym w kulturowe kody i doświadczenia obecności realnych osób.

– Wystawa „Podobieństwa rodzinne” po raz pierwszy przedstawia unikatowy wybór zdjęć z archiwum pary fotografów codzienności Kazimiery i Karola Danielewiczów. Podczas oprowadzenia kuratorskiego przedstawione zostaną (w formie elektronicznej) zdjęcia, które nie znalazły się na wystawie, a stanowią przykłady ciekawych i nietypowych zachowań będących wynikiem negocjacji pary fotografów, modeli i niewidzialnych adresatów zdjęć, czyli nas, publiczności – mówi dr Michał Jakubowicz. 

Małżeństwo fotografów uwieczniających wizerunki mieszkańców Kątów Wrocławskich od czasów powojennych. Zostawili po sobie zbiór ponad siedmiu tysięcy szklanych negatywów, będących obecnie w posiadaniu Stowarzyszenia Miłośników Ziemi Kąckiej, dzięki którego uprzejmości wystawa odbywa się w obecnym kształcie.