Międzynarodowy warsztat: Zmiana przez design lub katastrofę – życie (społeczne) po pandemii

#gamechanger – tak można powiedzieć o sytuacji epidemicznej na świecie z różnych względów: zmiana układu sił oraz społecznych zachowań, relacji i interakcji, a także pierwszy konflikt, w którym człowiek nie występuje przeciwko człowiekowi.

Z jednej strony żyjemy w nieprzewidywalnych czasach świata VUCA – charakteryzującym się dużą zmiennością (Volatility), niepewnością (Uncertainty), złożonością (Complexity) oraz niejednoznacznością (Ambiguity) – gdzie proste planowanie strategiczne staje się nieadekwatnym sposobem funkcjonowania w tzw. rzeczywistości społecznej. Z drugiej – mamy niezbity dowód na to, że zmiana jest konieczna, bo do kryzysu klimatycznego i przyspieszającego rozwarstwienia społecznego dołączyło jeszcze zagrożenie epidemiczne.

Wielu dziś zastanawia się, jak animować i moderować zmianę społeczną w drodze do zrównoważenia. Również i my uczestniczymy w takiej dyskusji, przekonując, że zmiana jest możliwa albo przez projektowanie, albo przez katastrofę.

Podczas warsztatu zastanowimy się nad tym, gdzie – jako cywilizacja – jesteśmy i dokąd zmierzamy. Interesuje nas zbudowanie pewnej projekcji tego, jak chcemy i potrzebujemy żyć w postpandemicznej rzeczywistości.

Interesującą ramą interpretacji wydaje się być proksemika, która określa adekwatne ramy przestrzeni dla społecznego działania i współdziałania: czy koncepcja „dystansów” Edwarda Halla jest nadal aktualna w nowej rzeczywistości? Czy potrzebujemy na nowo zdefiniować dystans osobisty, społeczny i publiczny? Jeszcze nie zdajemy sobie sprawy z tego, jak będziemy funkcjonować w postpandemicznej rzeczywistości. Niewykluczone, że głównym pytaniem będzie nie „czy” nastanie nowa umowa społeczna, ale „jak” będzie brzmiała. W literaturze przedmiotu związanej ze zmianą paradygmatu w projektowaniu pisze na jej temat wielu badaczy (T. Brown 2012, E. Manzini 2015, D. Norman 1988, V. Papanek 1971, J. Thackara 2015).

Mamy trzy wyjścia:

1. być biernym obserwatorem zmiany – konsekwencją jest nieprzewidywalność;
2. zrobić wszystko, żeby wrócić do tego, co było;
3. a może to jest ten moment, kiedy możemy potraktować obecną sytuację jako predyktor do animowania i moderowania zmianą społeczną – change by design (not disaster).

Krok po kroku poznamy i zgłębimy myślenie projektowe. Będziemy pracować w małych interdyscyplinarnych, wielokulturowych zespołach, wspierając się wiedzą z zakresu dynamiki grupowej. Pracując nad konkretnymi problemami związanymi z analizą aktualnej sytuacji, postaramy się pobudzić kreatywność i wyobraźnię uczestników. Będziemy pracować przy użyciu różnych technik i kreatywnych narzędzi, aby w prosty i przyjazny dla użytkownika sposób spisać rozwiązania problemów z zakresu projekcji społecznej rzeczywistości po pandemii koronawirusa. Szukamy nowych sposobów organizacji przestrzeni – zarówno tej indywidualnej, jak i społecznej, z której wszyscy będziemy korzystać w nowych warunkach i z nowymi (nierzadko) trudnymi doświadczeniami. Celem naszej pracy jest wykorzystanie wspólnie skonstruowanych prototypów w prawdziwym świecie.

Zapraszamy wszystkich zainteresowanych komunikacją interkulturową poniżej 27. roku życia – studentów uniwersytetów z Polski, Niemiec i Norwegii, z różnych kierunków studiów i dziedzin wiedzy, nie tylko projektantów, ale też wszystkich ciekawych świata i jego zmiany; zmotywowanych do pracy warsztatowej w interkulturowym i interdyscyplinarnym zespole.

Pracujemy w trzech językach: angielskim, niemieckim i polskim.

• Brown, T., & Katz, B. (2011). Change by design. Journal of product innovation management, 28(3), 381-383.
• Manzini, E. (2015). Design, when everybody designs: An introduction to design for social innovation. MIT press.
• Norman, D. A. (2004). Emotional design: Why we love (or hate) everyday things. Basic Civitas Books.
• Norman, D. (2013). The design of everyday things: Revised and expanded edition. Basic books.
• Norman, D. (2009). The design of future things. Basic books.
• Papanek, V., & Fuller, R. B. (1972). Design for the real world (p. 22). London: Thames and Hudson.
• Thackara, J. (2006). In the bubble: Designing in a complex world. MIT press.