Mimikra, czyli – podobieństwa łączą

Co badaliśmy?

• Nie od dziś wiadomo, że podobieństwa społeczne, takie jak przynależność do tej samej grupy lub podobne postawy morlane zwiększają mimikrę poszczególnych uczestników danej zbiorowości. My tymczasem sprawdzaliśmy, na ile podobieństwo rysów twarzy wpływa na naśladowanie mimiki i wyrażanie podobnych stanów emocjonalnych przez badane osoby.

W jaki sposób?

• Uczestnicy badania obserwowali dynamiczną ekspresję twarzy, które przypominały lub – nie, ich własne rysy. Twarze obserwowanych obiektów zmodyfikowano komputerowo. Aktywność mięśni twarzy badanych mierzono za pomocą EMG. Dodatkowo po każdej prezentacji respondenci dokonywali społecznych ocen twarzy, które widzieli.

Wnioski z pracy badawczej

• Wyniki pokazują, że ludzie mimowolnie naśladują ekspresję osoby fizycznie do nich podobnej, nawet jeśli z tego podobieństwa nie zdają sobie sprawy. Mówiąc dokładniej, uczestnicy częściej naśladowali szczęście i złość (choć tę drugą w mniejszym stopniu), obserwując te emocje na twarzach podobnych do swoich. Z kolei szczęście malujące się na twarzach niepodobnych do twarzy osób badanych było zdecydowanie rzadziej naśladowane. Najbardziej zróżnicowaną reakcję wywoływał gniew na twarzach "niepodobnych"; twarze osób badanych wyrażały wtedy coś na kształt uśmiechu...